Quaestio 1

¶ Distinctionis. xl9. Questio Secunda. T TEcundo quaero. utrum anime separate cognoscant ora tiones nostras: quas facimus bro ipsis vel ad ipsas:

¶ Ui detur quod non cognoscant orationes vel suffragia: quae fiunt proipsis quantum ad animas que sunt in purgatorio vel in inferno. quia nec abstractiue nec intuitiueergo nullo modo. Quod non intuitiue patet. quia non sunt pre sentes sed nimis distantes. Nec abstractiue. quia in anima separata intuitiua praecedit acquisitionem principii abstractiue puta speciei. ergo etc.

¶ Secundo sic quia anime nec in purgatorio nec in paradiso cognoscant ofatones nostras: quas dirigimus ad ipsas. Nam oratio est quidammotus vel ascensus mentis interior in deum. sed secretum cogitationis cordis humani non potest cognoscinisi a deo: vt videtur. ergo etc.

¶ Tertio. quia si beati cognoscerent orationes nostras: quas dirigimus ad ipsos: tunc orarent pro nobis: vt videtur. sed hoc est inconueniens primo. quia mererentur quod est falsum. quia non sunt in statu vie vel meriti: sed in statu premii. secundo quia sanctus orans pro alio viatore aut cognoscit deum velle conferre quod orat: aut nolle aut nec vel le nec nolle. si velle: frustra orat. quia dato quod non oret: adhuc deus conferet. si nolle: frustra orat / quia numquam conferet si nec velle nec nolle: adhuc frustra quia non fiet. quantum ad sctons paradisi. quia alioquin fru¬

¶ Contra stra fundaret ecclesia orationes ad ipsos. et contra hoc est vnus error quem tangit Hie. ad vigilantium

¶ In ista questione sic procedam.

¶ Primo dicam aliquid de animabus separatis existentibus in inferno in statu damnationis.

¶ Secundo de animabus existentibus in purgatorio.

¶ Tertio de animabus sanctorum in celo vel in paradiso. dico quod animae

¶ Quantum ad primum inequa sunt in inferno et in statu damnationis: non cognoscunt orationess que fiunt pro ipsis vel ad ipsas. Aliquando enim ita fiunt suffragia pro illis sicut pro illis qui sunt in purgatorio. quia presumitur quod sint in purgatorio: et tamen sunt in inferno. et dico quod talia suffragia saltem ad remissionem pene mortalium pctorum de lege communi et secundum ordinem diuine iusticie nihil proficiunt eis. Ratio est. quia non sunt menbra christi per charitatem. nec in eis remittitur culpa mortalis. et ideo sicut semper in eis manet culpa in qua sunt obstinati: ita et pena. quia in inferno nulla est redemptio quantum ad peccata mortalia saltem.

¶ Similiter etiam ista suffragia non cognoscunt naturaliter abstractiue nec intuitiue nisi forte abstractiue ministerio demonum vel aliorum ad ipsos descendentium seu per diuinam reuelationem ad maiorem penam et tristitiam eorum vt videant quod non sunt dignicommunicare in talibus bonis. Similiter etiam si dirigantur orationes ad ipsas. quia presumitur quod sunt in paradiso vel in purgatorio: et tamen sunt in inferno: dico quod nesciunt illas orationes nec talem reuerentiam sibi fieri: sicut videtur probabile: vel nisi ad maiorem eorum confusionem vt videant se non esse dignos quod orationes debeant ad ipsos porrigi vel protendi.

¶ Ultimo tamen dico quod naturaliter anima vnius damnati posset cognoscere omnia talia intuitiue: si esset presens oranti pro ipsa: vel ad ipsam: sicut et angelus malus vel de¬ mon potest cognoscere cogitationes nostras occultas: sicut dictum est in secundo. et cognosceret frequenter: nisi deus suam influentiam subtraheret: et talem actum suspenderet. consimilem enim modum cognoscendihabet anima separata: sicut et angelus: vt dictum est supra. Similiter etiam potest post cognitionem intuitiuam talia abstractiue cognoscere: vt videtur naturaliter: licet de facto hoc non fiat. Hec de primo articulo principali.

¶ Quantum ad secundum articulum dico quod suffragia facta pro animabus in purgatorio quantum est ex parte ipsarum animarum: nisi sit impedimentum ex parte facientium valent eis ad remissionem pene. et hoc secundum magis vel minus secundum differentiam suffragiorum et intentiones vel dispositiones facientium. Sunt enim menbra christi et ecclesie per charitatem: de quibus acceptat deus vt iuuentur ab aliis menbris non solum ecclesie militantis: sed etiam triumphantis: vt puto. vndeet magister dicit in hac distinctione quod electi moriem tes in fine mundi habentes aliquid purgabile et penam soluere in purgatorio: ad cuius expletionem non sufficit status huius mundi iuuabuntur a superna ciuitate.

¶ Secundo dico: quod probabile est dicere: quod talia suffragia naturaliter ex seipsis non cognoscant defacto: nec intuitiue propter distantiam nimiam: nec abstractiue per consequens: licet possent ista cognoscere naturaliter si essent presentes: sicut dictum est supra de animabus damnatorum. Et similiter dicendum est de orationibus: que fundimus ad ipsos.

¶ Tertio dico: quod rationabile est et pium dicere: quod orationes tales et suffragia quae fiunt pro ipsis: vel diriguntur ad ipsos: cognoscant defactovel per diuinam reuelationem vel per ministerium bonorum angelorum vel etiam aliorum ad ipsos descendentium. sicut etiam Io. baptista nunciauit his qui erant in limboaduentum christi: quod fuit summum suffragium ad liberationem eorum secundum beatum Grego. super illud. Cum audisset Ioannes in vinculis opera christi.

¶ Quarto dico: quod pium est et probabile dicere: quod anime purgatorii acceptis orationibus nostris quas ad ipsas porrigimus: orant pro nobis. sicut existentes in caritate et appetentes salutem nostram multofortius et perfectius quam cum essent adhuc viatores. et redundat forte eis ad alleuiationem vel mitigationem pene ipsorum: vel si non eis prodest: sicut nec beatis orare pro nobis et hoc per se saltem per accidens vt dicit vnus doctor prodest eis: pro quanto exaudiuntur pro nobis: et efficimur meliores ad orandum pro ipsis: et suffragandum eis. Hec de secundo articulo principali.

¶ Quantum ad tertium articulum de animabus beatis. Dico primo: quod suffragia et orationes facte pro eis nihil proficiunt: nec valent eis et nihil habent expiabile. Nec propter hoc gloria augetur: nisi forte accidentaliter pro quanto vident personas suffragia facientes pro eis ex pietate. quia presumunt: vel timent ne sint in purgatorio talibus suffragiis indigentes.

¶ Secundo dico quod talia suffragia pro ipsis nec ora tiones quae diriguntur ad ipsos naturaliter ex seipsis cognoscunt: nec intuitiue: nec abstractiue: sicut dictum est supra de aliis: licet possent talia omnia cognoscere intuitiue: si non impediret nimia distantia: et postea abstractiue hausta specie vel speciebus talium acquisitis.

¶ Tertio dico quod defacto cognoscunt talia: sicut puto siue in verbo vniuersaliter et regulariter. si tamen im¬ verbo cognoscantur talia contingentia et complexiones contingentes: de quo est magnum dubium: siue per reuelationem aliquando specialiter: licet venturum sit de necessitate beatitudinis eorum: sicut patet. Non enim necessariam habitutudinem habent talia ad obiectum beatificans ecundum quod huiusmodi. vnde et Au8. v. confessionum dicit deo qui te nouit et illa: beatus est. sed non propter illa beatior: sed propter te solum beatus.

¶ Quarto dico quod beati frequenter orant pro nobis: vel pro viatoribus. quia congruum est quod beatus sit coadiutor dei procurando salutem electo rum praecipue hic in via orantium ipsos sanctos. qui quidem orantes innituntur meritis et praecibus eorum. et ideo comgruum est dicere quod deus reuelet beatis de omnibus que offeruntur sibi vel deo in nomine ipsorum coassumendo nomina sctorum sicut adiutorium. Hec de. 3. articulo principali.

¶ Ad primum principale dico quod naturaliter ex seipsis anime damnate in infernoexistentes non cognoscunt de facto illa quae dicta sunt: sed sicut dictum est supra: forte aliquando abstractiue.

¶ Ad secundum dico quod naturaliter ex seipsis de facto non cognoscunt anime purgatorii nec paradisi illa quae dicta sunt: licet naturaliter possent cognoscere si essent presentes facientibus: non obstante quod ormo sit motus mentis interior. Non est enim magis interior oratio vel cogitatio oranti vel cogitanti anime: quam sit sua substantia: quae tamen naturaliter prtet cognosci. nec requiritur ad hoc illapsus sicut dixi in secundo.

¶ Ad tertium dico quod sancti vel anime electorum saltem beate orant frequenter pro nobis. Nec se quitur quod mereantur aliquid sibiipsis: sed magis meritaeorum fiunt nobis proficua: et quasi communicantur nobis er orationes eorum et diuinam acceptationem ex sua liberalitate: qua pro minori bono retribuit maius bonum non solum vnum: sed etiam plura: si illud minus bonum ad plures applicetur: et quasi ipsis communicetur. Qundo dicis quod beatus aut cognoscit deum velle quod orat: potest dici quod sic. nec tamen frustra orat. quia sicut deus vult hoc comserre: ita mediante tali oratione confert. et ideo non frustra.