Caput 3

CAPUT III. In quo de charitate hominis erga seipsum.

SUBJECTIS charitas erga proximum, est tum erga seipsum tum erga alios. Levit. 19. vers. 18. Diliges proximum tuum, sic. ut te: Ego sum Iehova. Idem repetit Christus Dominus Matth. 22. versic. 39. Secundum mandatum simile est primo, Diliges proximum tuum, sicut teipsum

Unusquisque sibi ipsi primum proximus est, deinde aliis: sicut Tertullianus libro de Resurrectione carnis, cap. ult. ait: Quid anima invides carni? Nemo tam proximus tibi, quem post Dominum diligas. Et Chrysostomus homil. septuag. quinta in Matth. dicit, quo- propinquiores nobis nosipsi simus, quam servi nostri. Augustinus decimo tomo, homil. quint. in lib. homiliaru quinquaginta; Proxi¬ mum vis corripere? nihil est tibi teipso propinquius. Quid is lons e¬

Te habes ante te. Quid enim per Scripturam? Diliges proximum tuum tanquam teipsum. St ergo teipsum non diligis, proximum quoque dicigis? &c.

CHARITAS legitima erga seipsum, est qua unusquisque sibiipsi attendit, voler; exoptaes, quaerens & operans suam ipsius salutem non tantum corr em, sed etiam & multo quidem magis aeternam. proficiscens ex charitate erga Deum per quam fides est efficax. Act 20. v. 28. Attendite igitur ad vos ipsos. Matth. 7. v. 12. Quaecunque volueritis, ut faciant vobis homines, ita & vos facite eis: ista enim est Lex & Prophetae. & v. 15. Cavete vobis a pseudoprophetis, I. Tim. 4. v. 16. Attende tibiipsi & doctrinae, & permane in istis, id enim si feceris & teipsum servabis & eos qui te audierint. Phil. 2. v. 12 Cum timore ac tremore vestram ipsorum salutem conficite. 1. Cor. 11. v. 28, 29. Exploret quisque seipsum & ita de pane illo edat, & de poculo illo bibat: Nam qui edit & bibit indigne, judicium sibiipsi edit & bibit, non discernens corpus Domini. Et v. 31. Si nos ipsos dijudicaremus, non judicaremur. Et 2. Cot. 13. 5. Vos ipsos tentate an sitis in fide, vos ipsos explorate; an non agnoscitis vosmetipsos, videlicet Iesum Christum in vobis esse? nisi rejectanei estis: Hoc est verum illud γνώθε σεαυλον, NOSCE TEIPSUM. Prov. 12. v. 9. Iustus cui erat vitam jumenti tui.

Natura omnes sibi bene volunt, & suiipsorum conservationem appetunt & quaerunt. Primus atque adeo princeps amor humanus suiipsius est,

Qui sibi malignus est, cui bonus erit? Augustinus quinto tomo, libro vigesimo primo de Civ. Dei cap. vigesimoseptimo

Idem tomo decimo, Sermone ducentesimo trigesimosecundo., de ebrietate vitanda: Velim tamen scire fratres charissimi, quum deminus habet plures servos, si vel unum ex illis velit fieri ebriosum. Si ne dubio nullus tam malus qui hoc uoluerit a iquando aut velit. qua fronte, qua conscientia, qui servum non vult habere ebriosum, ipse vult ebriosus fieris Ecce de donis Dei tu habes servum, & te habet Deus servum, qualiter vis ut tibi serviat servus tuus, taliter & tu servire Deo tuo debes. Dic mihi, rogo te, si justum tibi videtur ut tu habeas servum sobrium, & Deus habeat ebriosum, ac sic te dignum judicas, cuservus sobrius servire debeat? Haec ergo fratres charissimi diligenter atcendite & considerato, quia non est justum, ut faciamus Deo quod nolumus nobis fier

Idem homilia quinta, libro homiliarum quinquaginta: Corrige ergo te, & tunc poteris fratrem corripere.

Charitas legitima erga seipsum unicuique licita & exercenda est: I. Quia est a Deo praecepta, Jacob. 4. v. 9. II. Quia in Davide & comitibus ejus, item in Apostolis a Christo approbata fuit: Nam quum esurientes die sabbathi spicas ve tent & ederent, & a Pharisaeis os nomine reprehenderentur, defendit. eos Christus adversus Pharisaeos & dixit, ut legitur Matth. 12. v. 34. Non legistis quid fecerit David, quum esuriret ipse & qui cum eo erant: Quomodo introterit domum Dei & panes proposititios ederit, quibus vesci non erat ipsi licitum, neque iis qui cum eo erant, sed sacerdotibus solis? Et v. 7. Quod si nossetis quid sit, Misericordiam volo & non sacrificium, non condemnassetis inculpabile.

III. Quia & in Christo ipso fuit. Nam evitavit insidias & pericula quum nondum venisset hora ipsius

IV. Quia magno constamus: nam pro nobis redimendis sese ipsum pretium Christus dedit.

V. Quia sumus templa Spiritus Sancti. Charitas autem erga nos ipsos inanat ex charitate nostra ergaDeum: sicut Augustinus ait secundo tomo, epistolam vigesimanona; Qui Deum non diligit, nec se, nec proximum diligit. Et quarto tomo, libro de Fide & operibus, cap. dec. sext. Neque enim diligeret proximum anqua seipsum, nisi recepta dilectione Dei, sine qua non diligeret seit su

De charitate erga nos ipsos praeclare disserit idem Augustinus tertio tomo, de doctrina Christiana libro primo, capite vigesimo tertio& aliquot sequentibus

Porro amor suisubi laudandus sit & quo mandato praeceptus sit. explicat cap. viges. quint. & viges. sext. his verbis: Modus ergo diligendi praecipiendus est homini, id est, quomodo se diligat ut prosit sibi. Quin autem se diligat & prodesse sibi velit, dubitare dementis est. Praecipiendum etiam quomodo corpus suum diligat, ut ei ordinate prudenterque consulat. Nam quod diligat etiam corpus suum, idque salvum habesre atque integrum velit, aeque manifestum est. Aliquid itaque amplius diligere aliquis potest, quam salutem atque integritatem corporis sui. Nam multi & dolores & amissiones nonnullorum membrorum voluntarias suscepisse inveniuntur: sed ut alia quae amplius diligebant saltem consequerentur. Non ergo propterea quisquam dicendus est, non diligere salutem atque incolumitatem corporis sui, quia amplius aliquid diligit Nam & avarus quamvis pecuniam diligat, tamen emit sibi panem Quod quum facit, dat pecuntam quam multum amat & augere desiderat: Sed quia pluris aestimat salutem corporis sui, quae illo pane fulcitur, super vacaneum est diutius de re manifestissima disputare, quod tamen plerunque nos facere cogit error impiorum. Ergo quoniam praecepto non est opus, ut se quisque corpus suum diligat, id est, quoniam id quod sumus, & id quod infia nos est, ad nos tamen pertinet, inconcussa natucae lege diligimus, quae in bestias etiam promulgita est: nam & bestiae se atque corpora sua diligunt: restabat ut & de illa quod supra nos est, & de illo quod juxta nes st praecepta sumeromus, Diliges, inquit Dominam Deum tuum: seto corde tuo, & ex tota anima iua, & ex totamente tua, & deliges proximum tuum tanquam teipsum. In his duobus. praeceptis univer salex pendet & Prophetae. Finis ita4e praecopti est dilectio, & ea gemina, id est, Dei & proximi. Quod site tetum intilligis, id est, animum & corpus tuum, & preximum totum, id est, animam & corpus ejus: homo enim ex anima consiat & corpere, nullum rerum di¬ ligend erum genus in his duobus praeceptis praetermissum est. Quum teim praecuir:u dilectio Dei, eiusque dilectionis modus praescriptus appafeat, irn ut caetera in illum confluant, de dilectione tua nihil dictum vietur. Sud cum dictum est, Diliges proximum tuum tanquam teipsum imil & tui abs to dilectio non praetermissa est.

Charitati legitimae erga seipsum opponitur odium suipsius perversum & inordinatus amor sui.

Qdium suiij sius perversum, est quum quis obstinate Deo rebellat & ultro in exitium ruit.

Differt ab odio suiipsius salutari, de quo legitur Joh. 12. v. 25. qui odit animam suam in hoc mundo, in vitam aternam custidies eam. Apoc. 12. v. 11, & non dilexerunt animam suam usque ad mortem. Inordinatus amor sui, est quum quis se & sua magis amat, quam Deum, quam Christum Dominum. De eo dicitur Joh. 12. vers. 25. Qui amat animam suam, per det eam. Talis φιλανσα est vitiosa & illicita. Vide de eadem Augustinum de doctrina Christiana capite vigesimo tertio¬