Quaestio 33

CIrca secundum arguitur quod species in medio non accipit numerum ab obiecto: quia non est in ipso. Quia etiam non a subiecto: quia duae species lucis sunt in eodem: vt in perspectiua probatur per diuersas vmbras.

ALIqui adhaerentes experientiae tactae in secundo argumento dicunt quod species in medio non numeratur a subiecto: sed ab obiecto: & hoc quia debile esse habet non fixum & stans in subiecto: sed transiens quantum est ex natura subiecti: ita quod non conseruatur in esse nisi ad praesentiam ipsius obiecti. ab illo autem res numeratur a quo habet esse & conseruari. Quid omnino stare non potest: quia quantum cumque debile esse habet: tamen non est nihil: sed aliquid in natura & essentia. Quod cum ad praesentiam obiecti ab ips so tanquam ab agente habet fieri & esse de nouo in medio: hoc non potest intelligi nisi vno ex tribus modis. Aut per migrationem: vt videlicet species illa primo fuerit in obiecto: & ab obiecto migret in medium: quid est impossibile: quia accidens est. & accidentia secundum Boetium perimi possunt: alterarie. scilicet per mi grationem,) non possunt. Aut per productionem de nihilo, quid est similiter impossibile: quia hoc esset creare quid est supra potestatem creaturae. Quia autem illud esset creare, patet per Commen. qui super. xii. Meta. dicit contra datores formarum. Si forma fieret a generante in materia non ex materia, generatio esset crea tio. Aut per veram generationem: & hoc non nisi de potentia materiae & medii ex se dispositi, sicut ma teria quae est necessitas. Quia si sic: cum ea quae sunt eiusdem naturae specificae de eadem potentia materiae ge nerantur in diuersis temporibus intercedente corruptione: vt de potentia eiusdem subiecti numero diuer sae albedines: sicut ea quae sunt diuersarum specierum de diuersis potentiis eiusdem subiecti: vt de alia potentia materiae album: & de alia nigrum: si tamen uigrum sit color positiuus. Quaecumque autem de eadem potentia materiae ge nerantur diuersa: quia secundum eundem modum & rationem habent esse in subiecto: simul eidem inesem non possunt: sed quaecunque sese compatiuntur in eodem subiecto debent produci de diuersis potentiis materiae: & per hoc alio & alio modo habere esse in subiecto: quia cum diuersae species lucis non differunt plus quam numero: si cut nec diuersae luces: similiter nec diuersae species albedinum: sicut nec diuersae albedines, quod enim dicuntur diuersae species, idem est ac si dicerentur diuersae rei intentiones: non quia differentia specifica differunt: sed quia non sunt verae res: sed tantum idolum rei & quo ad hoc species. Diuersae igitur species lucis aut albedinis siue cuiuscumque sensibilis vnius secundum speciem nullo modo possunt esse simul in eadem parte medii: immo quotquot ponantur vel appareant esse simul in eadem parte medii, sunt vna secundum numerum: licet a diuersis obiectis secundum numerum, quemadmodum in eodem non est nisi vna lux secundum numerum: sed cum sint diuersa lumina obiecta medio: in quo lumen generatur: omnia illa in generatione illius concurrunt qua si essent vnum numero: ita quod quodlibet illorum secundum modum & proportionem intensionis suae & virtutis agat in illius luminis intensione: sed diuersimode si simul apponantur: & aeque primo agunt in medium: etsi successiue vnum post alterum. quoniam si simul: tunc in illo puncto medii vniuntur virtutes omni um: & fiunt vna virtus quae generat speciem quae lumen est in puncto illo sub intensione proportionali illius virtutis, sub qua generasset ipsum vnicum agens luminosum aequalis virtutis & intensionis illis pluribus. Si vero successiue vnum luminosum adueniat post alterum: tunc prius adueniens generat ibi lu men intensum secundum proportionem virtutis suae: & secundum nihil facit nisi augmentare intensionem luminis iam generati: & hoc secundum proportionem virtutis suae: & sic de caeteris quotquot successiue appo nuntur. Et si plura apponantur simul post primam illius generationem in virtute vna augmentant secundum pro portionem virtutis vtriusque: sicut dictum est de eius generatione a pluribus simul. Et sicut hoc contingit in vno puncto medii: etiam sic contingit in quolibet puncto eius, & in toto medio se habente ad diuersas lu ces, siue corpora diuersa lucida ad rectam oppositionem. Sed dices: ergo eadem ratione in visu a medio fit vni us speciei luminis generatio in oculo a diuersis corporibus luminosis: quare cum secundum speciem acceptam de re iudicat visus: plura ergo luminosa visa non iudicaret nisi vnum: sicut est species vnica quae iudicat Sed non est ita: nec hoc sequitur ex posito: quoniam bene verum est quod non est a diuersis corporibus luminosis nisi vni ca species luminis generata in oculo: secundum tamen quod habet in sua substantia intensionem proportionalem singulis luminosis vt dictum est: secundum hoc nullum corporum luminosorum se habentium secundum rectam oppositionem ad oculum mouet ipsum generando, vel intendendo speciem luminis in ipso secundum maiorem luminis intensionem: quantum ab ipso si esset per se solum natum esset generare in oculo. & propterea illa species non immutat oculum ad videndum aliquid luminosum nisi secundum illam proportionem quae ab ipso est generatum aut intensum, siue sit aequalis, siue in aequalis proportioni secundum quam est generatum ab altero luminoso. Propter quod licet illud lumen sit vnum in substantia: per ipsum tamen videntur diuersa corpora luminosa, & vt diuersa & distincta. Cuius declaratio est: quia vt probatur in perspectiua, omne quid videtur sub angulo pyramidis videtur: cuius basis est in extremitatibus rei visae: & conus in puncto interiori nerui optici: in quo concurrunt nerui duorum oculorum: & in quo viget virtus sen sitiua visiua de visis iudicatiua, de visibili iudicans secundum quod tota superficies eius contenta inter bases pyramidis offertur virtuti visiuae in angulo coni sub illo puncto & in illo. Aliter enim res visa duo bus oculis, non vna sed duae semper iudicaretur: vt similiter probatur ibidem. Nunc autem ita est quod quaecunque diuersa corpora luminosa directe obiecta visui in illo puncto vigente habent bases diuer sas inter se distinctas & distantes abinuicem: quarum vna est semper extra aliam: sicut & vnum eo rum extra aliud & distans ab ipso. Ita quod licet singulae pyramides concurrunt in praedictum eundem punctum: tamen semper ex alio & alio respectu, & secundum diuersos conos inter diuersas pyrami des & distantes, intra quorum lineas superficies obiectorum, & lumina ad ipsis diffusa in distinctis conis distincte praesentantur: ita quod intra lineas eiusdem pyramidis in vno cono impossibile est representari species aut lumina diuersa diuersorum visibilium. Propter quod quodlibet illorum sub suo cono distinctum & diuersum videtur ab alio: & solummodo secundum modum claritatis & luminis pro prii quod immutat per se visum sub illo cono, non commixtum cum lumine alterius: licet in eodem pun cto medii sint commixta vt medium est: & vt punctus est simpliciter. Vnde si in illo puncto esset vis visiua: quamquam in illo essent simul quasi commixtum in vnum lumen a diuersis corporibus luminosis: quia tamen vt videns non iudicaret: nisi vt sub diuersis conis inter lineas pyramidales praesentaretur: non iudicaret nisi distincte, & secundum proportionem qua a singulis procederet. Et iuxta hunc modum contingit: quod licet a diuersis sit secundum praedictum modum vnum lumen in toto medio: si tamen inter ali quod luminosorum corporum & medium illuminatum interponatur corpus opacum: proiiciet vm bram in medio illuminato ab aliis secundum proportionem: qua corpus luminosum patiens obsta culum natum est augmentare lumen generatum in medio: & sic de singulis. ita quod cuilibet propria vmbra respondebit. Licet enim non sit nisi vnum lumen secundum numerum in re: est tamen plura lu mina in virtute & intentione. Propter quod per vmbras non potest probari quod in medio sunt diuersa lumina numero secundum rim: sed quod virtute solum. vtrolibet enim modorum singulis corporibus luminosis per singula obstacula singulas vmbras necesse est respondere.

PER haec patent obiecta.