Quaestio 37

Equuntur quaestiones circa religiosos. Et proponebantur duo. Primo. vtrum reli giosus mortuus resurgens teneatur ad pristinum votum. Secundo: vtrum liceat monachis nigris carnes edere.

CIRca primum arguebatur primo quod non: quia non minus est viculum naturae in matrimonio viri & mulieris inter se, quam sit vinculum gratiae religiosi ad obseruationem ordinis sui. sed mortuus resurgens non tenetur ad pristinum matrimonium cum vxore: secundum Apostolum Ro. septimo ergo neque religiosus ad votum religionis suae.

CONtra. Religioso iusto & moriente & resurgente, nihil gratiae euacuatur in ipso. Status voti est status magnae gratiae: ergo in ipso per mortem & resurrectionem non euacuatur. sed euacuaretur si resurgens ad pristinum votum non teneretur. ergo &c.

DIcendum ad hoc quod homo per votum perfecte reformatur & conformatur deo secum i dum omnes vires & potentias animae, in rationabili per obedientiae promptitudinem, in irascibili per paupertatis humilitatem, in concupiscibili per castitatis puritatem. Quarum paupertas & castitas pertinent magis ad vires sensitiuas annexas corpori: obedientia autem ad vim intellectiuam abstractam a corpore: ita tamen quod obligatio principaliter sit ex parte rationabilis per obedientiam: ex parte autem aliarum virium per paupertatem & castitatem mediante obedientia. Ita quod obedientia maior portio & principalior sit in voto religionis: secundum quod dicit Augustinus in sermone quodam: de obedientia. Melior est obedientia quam omnes aliae virtutes. Licet ergo fortassis illa obligatio quae est quo ad paupertatem & castitatem, inquantum actus earum non habent esse nisi in viribus sensitiuis vt affixae sunt corpori: non maneret in anima separata a corpore per mortem: sed absolueretur simpliciter: quia actus paupertatis & continentiae non nisi in corpore exerceri possunt: & intelligatur obligatio quo ad ista duo stante anima in corpore: sicut sit obligatio matrimonialis: quia principaliter est illa obligatio corporalis propter quam vir non habet potestatem sui corporis sed mulier neque econverso: sed anima hanc potestatem non habet nisi quaetenus dependet a corpore: & ideo omnino soluitur obligatio anima separata semel a corpore alte rius coniugatorum: ita quod semel ablata, licet mortuus resurgat: non reuertitur pristina obligatio: tamen illa ob ligatio quae est deo in voto obedientiae quia actus eius qui est in ipsa parte rationali, indifferenter manet anima separata, & coniuncta: semper manet siue anima fuerit coniuncta siue separata. Et quia voto obedientiae non solum subiicitur pars rationalis deo, & obligatur quo ad se solum subiiciendum deo: sed etiam ad subiiciendum omnia illa quae regimini suo sunt commissa: vt sunt vires sensitiuae & etiam membra corporis: ideo etiam ad hanc obligatur vis rationalis semper: licet non ad exercendum semper actus obedientiae in viribus sensitiuis & membris corpo ris: nisi cum fuerit coniuncta corpori. & quo ad hoc non solum ad votum obedientiae obligatur in rationali: sed etiam in irascibili & concupiscibili: in custodiendo paupertatis humilitatem & castitatis puritatem. ldeo di co absolute quod religiosus mortuus resurgens ad pristinum votum religionis obseruandum manet obligatus.

AD argumentum in oppositum de obligatione in matrimonio corporali: Dicendum secundum iam dicta quod non est sim ile. quia in matrimonio non obligatur anima nisi quo ad corpus suum quod habet regere in actum: non quo ad seipsam. & ideo cum semel ab illo separata fuerit: per hoc soluitur omnino illa obligatio: & reuersa ad id non tenetur ad pristinam obligationem: nisi ex nouo consensu. In voto autem principaliter obligatur anima rationalis quo ad seipsam: & ideo vbique, & quandocumque, & quocumque modo habet esse, semper est & manet in illa obligatione vt teneatur licet non semper, vt actu illud ad quod tenetur exequatur: vt actum obedientiae in viribus sensitiuis & membris corporis vt dictum est. Vel fortasse dicerent aliqui quod etiam resurgens tenetur reuerti ad vxorim: sed de hoc nihil ad praesens.