Quaestio 27

SEquuntur quaesita pertinentia ad subditos ecclesiasticos. Quorum quaedam erant circa sub ditos religiosos: & quaedam circa subditos non religiosos. Circa religiosos erant tria Primum quo ad reuelationem commissi. Vtrum religiosus subditus qui recipit a quodam aliquid in secreto non vergens in damnum cuiusquam, tenetur illud reuelare praelato suo petenti vt ei reueletur. Secundum erat de reuelatione peccati. Vtrum religiosus subditus sciens secreto & solus confratrem suum subditum peccato mortali peccasse: peccet reuelando illud praelato suo ante secretam admonitionem. Tertium erat de contractu matrimonii. Vtrum religiosus iam professus de facto, qui iuuenis ante religionis ingressum, & ante omnem obligationem ad illam mulierem affidauit inflammatus amore venereo erga ipsam subsecuta carnali copula, in qua non habuit intentionem recedendi a sponsalibus: non tamen credit se consensisse in contractum matrimonii de praesenti: vtrum inquam talis possit manere in religione custodiendo votum suum: an oportet ipsum reuer ti ad saeculum: & illam ducere solenniter in vxorem: & pertractare maritali affectu si velit.

CIRca primum arguitur quod subditus ille non debet praelato suo petenti reuelare secretum sibi commissum: quia hoc esset ex presse & directe contra virtutem: quia contra fidelitatem quo est pars iustitiae.

CONtra. Si aliquid est ex se licitum, habito praecepto de contrario ab illo cui obediendum est, iam est illicitum religioso: quia vt dicit Ber. qui profitendo se totum subdidit, nihil sibi retinuit, quamquam ergo licitum esset custodire secretum: postquam tamen praelatus subdito qui sibi nihil retinuit, reuelare praecipit non sicut ipse vult sed sicut vult praelatus agere debet: illud secretum reuelando & nullatenus occultando.

DIcendum quod religiosus in nulla religio ne voto ad alia se astringit quam ad licita & honesta secundum regulae quam profitetur statuta: & in his so lum tenetur superiori ad obedientiam, quod si illicita & inhonesta praecipere praesumpserit: maxime diuinae legi & virtutibus & bonis moribus contraria: nullatenus in illis obediendum est homin sed deo. dicen te Ber. in epistola ad Adam monachum. Liquido apparet mala imperantibus non esse parendum: prae sertim dum prauis obtemperans imperiis, in quo homin videris obediens, Deo plane qui omne quod perperam agitur interdicit inobedientem te exhib es. Valde autem peruersum est profiteri te obedientem in quo nosceris superiorem propter in ferio rem. i. diuinam propter humanam soluere obedientiam Quid enim: iubet homo, prohibet deus: & ego audiam hominem, surdus dec: Non. Vnde in talibus obedire homini non est obedire: immo in non obediendo verius obedit. Quia ergo vt procedit obiectio prima, secretum reuelare contrarium virtuti est: nullo modo tenetur subditus praecepto superioris obedire vt fidei commissum illi reuelet.

AD argumentum in oppositum: quod alias licitum per praece ptum sit illicitum: hoc solum verum est de indifferentibus: & maxime quae pertinent ad professio nm: de aliis autem nequaquam. Et quod assumitur quod religiosus nihil sibi retinuit: verum est de illis quae pertinent ad suam professionem & obedientiam: caetera autem omnia voluntati suae libere retinuit Propter quid salus sua & damnatio dependet a seipso, & non a suo praelato.