Quaestio 21

Quaestio xxi. QUeritur vtrum theologia sit supnatura litur reuelata. quod non probatur per rationes philosophycas. Primo sic. Potentia habens aliquod obiectum adequatum potest in omne illud quod continS netur sub ipso: sed ens est obiectum adequatum pointellectiue. ergo.

¶ 2o sic. Sensus non indiget aliquo reuelante. ergo nec intellectus.

¶ 3o sic. quia si respectu alicuius obiecti fie ret potentia nostra intellectiua proportio nata. hoc esset per aliquod supenaturale: et tunc esset quaestio eade que prius.

¶ 4o sic. intellectus ntin est in potentia passiua naturali ad illam cognitionem. ergo erit actiuum naturale vel potentia naturalis erit frustra.

¶ 3o sic. posito acti uo et passiuo sufficienti: potest sequi actio. Sed intellectus agens et possibilis sunt huiusmodi.

¶ 2o sic. Quarum propositionum termni comprehenduntur per naturam: ipse possunt cognosci per naturam. quia si sint immediate habetur propositum: si mediate cognoscens extrema potest cognosce medium. Counstat autem quod termini theologie appraehenduntur.

¶ 3o quicumque intellectus potest cognosceme subalternantem: et subalternatam: sed naturaliter possi mus cognosceme metaphysicam que est subalternas. ergi¬ theologiam que est subalternata.

¶ 8o sic. quicunque intellectus potest cognoscere principium: potest cognoscere omnia elici bilia ex eo: sed intellectus noster potest habere cognitionem naturalem primum pincipii. ergo etc. Maior patet. quia prius principius continet virtualiter omnia cognoscibilia.

¶ Ad ista.

¶ Ad primum dicunt qui tenent equo cationem entis quod ratio primi obiecti adequati non est vna ratio: et sic euadant difficultas.

¶ Sed maior difficultas restat. quia tunc nihil potest cognosci de deo quod est inconueniens.

¶ Dico quod licet negetur ab aliquibus minor: concessa tamen maiori scilicet quod potest in omne illud quod cotinetur sub eo. concedo illo modo dictusionem quod potest in omne contentum sub ente inquantum habet rationem enti: ideo dico quod omnia possumus cognoscere inquantum entia

¶ Si dices. quod potest in aliquam rationem: potest in omne illud quod continetur sub illa ratione.

¶ Dico quod assumptum non est verum: quia visus potest in albedinem: et tamen non potest in differentiam indiuidualem que continetur aliquo modo sub albedine. sic dico de deo respectu entis.

¶ Ad 2m negatur consequentia de visucomparato ad intellectum.

¶ Ad probationem quod naam non deficut. Dico quod nam non deficit in necessaris vbi potest: sed certum est quod aliquando non potest: sicut patet de anima intellectiua quam non potest inducere ad corpus: ad quam tamen disponit.

¶ Ad 3m dico quod duplex est proportio. attingentie: et commensurationis. prima est in proposito: sed non 2a. quia illud supenaturale attigitur ab intellectui: sed intellectus non potest sibi commensurari: ideo est ibi proportio attingen: tie: sed non commensurationis: prima autem fit per aliquid creatum.

¶ Ad 4m dico quod illa potentia est frustra que per nullum agens vel principium potest deduci ad actum: sed si per aliquod agens siue naturale siue supernaturale possit: non est frustra: sicut patet de anima intel lectiua.

¶ Ad 5m dico quod intellectus agens non est sufficiens actiuum respecu omnis illius respectu cuius intellectus possibilis est passiuum: sed requritur obiectum: et multa quae tenent vicem obiecti sunt reuelata supnaturaliter.

¶ Ad qum dico quod licet termini cognoscantur: tali tamen modo non cognoscuntur quod possint face euidentiam de veritate propositionis. quod patet: quia idem termini concipiuntur a fideli et infideli: et tamen propositio vera est vni et alteri neutra¬

¶ Ad 5m dico quod licet ex subalternante eodem modo qui metaphyefica est subalternaras possint demonstrari rationes communes: non tamen particulares. et hoc est quod concluditur.

¶ Ad grum dico quod primum principium continet virtualiter omnes virtutes quantum ad praedicatum commune quod in eo exprimitur scilicet affirmatio vel negio vera: sed non continet praedicata multa particularia. sunt 4or didiffiacul. Prima quia cognoscens Sed hic effectum potest cognoscem causam: sed possumus multos effectus cognoscerm. ergo et deum qui est causa.

¶ 2a quia cognoscens naturam anime: potest naturaliter cognosceme omnes eius aptitudines: sed eius aptitudo est beatitudo vel appetitus beatitudinis. ergo etc.

¶ 3a. Omnis potentia habens obiectum adequatum potest in illud in quo inuenitur verissime ratio sui obsienti adequati: sed huiusmodi est deus ergo etc.

¶ 4a quia omni propositione vel est mediata vel immediata. Si immediata potest cognosci per se et primo. si mediata cognoscens extrema potest cognoscere et media.

¶ Ad ista

¶ Ad primum dico quod eo modo quo cognoscitur effectus cognoscitur et causa: sed effectus dei non cognoscitur nisi in communi: et ideo nec causam nisi per rationem commune cognoscimus.

¶ Ad 2m eo. dem modo quia non cognoscimus nisi naturam anime in communi: nec etiam beatitudinem nisi in communi. non autem proprie dictam.

¶ Ad 3m dico quod habens obiectum adequatum potest in omne illud in qua inuenitur verissime ratio sui primi obiecti inquantum tale: et sic concedo quod intellectus nipotest in deum inquantum ens: licet non secundum rationem specialem deitatis.

¶ Ad 4m dico quod medium potest esse aliqua ratio formalis essentialiter ordinata inter extrema: et tunc concedo quod congnoscens extrema potest cognoscere medium: sed quando esset ratio disperata non.

¶ Quaestionem aliam feci de vnitate et distixi: et didevnitate simplicitatis et integritatis. Primam vnitatem habet scientia ex obiecto: sed secundam non. nec plus dixi de illa quaestione.

¶ Explicit prologus. Sequitur prima distinctio.