¶ 2a veritas est quod aliquando infundit gratiam et non delet culpam: quia in contritione infunditur gratia: et non deletur culpa antequam confiteatur. Adhuc plus quod in confessione semper datur noua gratia.

¶ 3a veritas est quod numquam delet culpam quin conferat gratiam.

¶ 4a veritas est quod aliquando simul infundit gratiam et delet culpam. et hoc de facto licet sit difficile videre. quia videtur quod contritio quae praecedit confessionem semper prius remouet culpam: tamen hoc potest accidere sicut quando aliquis attritus accedit et in actu confessionis conteritur tunc simul infunditur gratia et deletur culpa videndum est quid delet.

¶ hic sunt 4 Secundo conclusiones negatiue.

¶ primum est. quod illud quod de let non est aliquis actus malus: quia actus transit quando sacramentum est quod autem non est deleri non potest.

¶ Secunda conclusio quod non delet hab tum vitiosum: quia ita experitur se pronum post sicut ante. Nam omnis habitus vitiosus stat cum gratia.

¶ 3a conclusio quod non delet aliquam priuationem deformitatis. probo: quia non illam quae est in actu: quia tunc non est nec habitum: quia remanet in anima.

¶ 4a contlusio quod non deletur aliqua macula positiua vel rubigo: quia si peccatum esset aliquid positiuum esset spirituale et nobile.

¶ Sciendum tamen quod quatuor respectus remanent transeum te actu. primus est ad deum. remanet enim respectus inimicitie ad deum. et econuerso. Secundus ad infernum cui obligatur. Tertius respectus ad penitentiam ad quam obligatur nam facto peccato oritur statim noua obligatio ad puniendum. Quartus respectus est ad actum peccati preteriti: si cut homo dicitur homincida per respectum ad actum preteritum. Similiter apostata.

¶ Sed in quo istorum quatuor respectu um stat ratio peccati. et quomodo homo est formaliter peccator:

¶ Non in quarto. quia ille est indelebilis: deus eninon potest facere quin homincida non interfecerit: et apostata professionem non violauerit bene quod non esset facta: nec in tertio: quia est sacramentum. quia talis obligatio bonaest. per istud autem sacramentum nullum bonum tolliter. consistit ergo ratio formalis peccati: vel in respectu reatus ad infernum vel in respectu inimicitie ad deum. Et in hoc non teneo cum scoto. scotus tamen tenet quod in obligatione ad penam: sed potius dico quod in respectu inimicitie ad deum: quia aliquins posset esse obligatus ad penam inferni cum gratia. sicut patet in christo quando crucifigebatur: et potuisset in tali pena continuari. pena igitur non repugnat gratie: et multo minus obligatio ad penam: non sic autem de inimicitia: quia impossibile est quod habens gratiam sit inimicus: et ideo magis consistit in isto respecus scilicet inimicitie ad deum: et iste tolliter per sacramentum penitentie. videndum est quid est prius: vel deletio culTertio pre: vel infusio gratie.

¶ hic sunt quatuo conlu nes.

¶ Prima est quod inductio forme prior est quam expulsio sui contrarii. ratio est: quia agens praencipalius intendit aliquid inducere quam oppositum expellere.

¶ Secunda conclusio quod immediatis contrariis prius est expulsio natura. quia potest expelli contrarium dato quod aliud non inducatur: sed erit status in medio.

¶ 3a conclusio es expulsio culpe et infusio gratie non sunt contraria immediata: vt fuit ostensum supra dist eni. q. 4.

¶ Quarta conclusio quod deus potest facere quod expulsio culpe sit prior infusione gratie et tunc dico econverso hic et in bapus: quia in bapus prius accipitur es et intenditur prius et per se gratia et ex consequenti in infusione gratie expellitur culpa. sicut ponendo aliquem in puris naturalibus sic hic econra prius expellitur culpa. quia intentio magis est ad deletionem peccatorum in hoc sacramento quam infusio gratie. videndum est si sint distincte mutationes. Quarto

¶ Et dicitur quod sic: quia potest infundi gratia sine expulsione culpe. sicut fuit factum in angelis et primis parentibus.

PrevBack to TopNext

On this page

Quaestio 2