Quaestio 16

Queritur vtrum deus possit conuertere quodlibet in quodlibet videtur quod non. quia Aug. dicit quod conuerti corpo rale in spirituale nulla ratione coprehendi potest. S

¶ Contra. quia transubstantiatio panis in corpus christi fit per potentiam obedientia. sed ista est in omnibus entibus. ergo etc.

hic sunt quatuor conclusiones affirmatiue.

¶ Prima est quod deus potest quodlibet accidens in quodlibet aliud conuertere. probatur quia illa cuersio est secundum quam succedit corpus Christi substantie panis. sed quodlibet accidens potest alteri succedere. quia non plus distat vnum ab alio. quam ille substantie inter se.

¶ Secunda conclusio. quod quodlibet accidens in substantiam. quia plus distat nihil ab ente quam accidens a substantia.

¶ Tertia conclusio. quod potest conuerti virtute diuina quelibet substantia in quodlibet accidens hoc patet per idem.

¶ 4ao conclusio. quod quamlibet. substantiam in quanlibet substantiam. Quia agens continens in virtute duo extrema totaliter potest conuertere vnum in aliud. sed deus continet virtualiter quamlibet substantiam. ergo. probatio minoris. et quia producit ea per incarnationem. et posset anihilare.

¶ Sed occurrit difficultas primo contra primam conclusionem. Quia similitudo in me est de gnere relationis. tunc si conuertat similitudinem meam in albedinem tuam. tunc erit relatio sine termino.

¶ Contra secundam. quod non possit conuertere accidens in substantiam: probatur. quia raritas est dispositio necessaria ad formam ignis. detur ergo quod conuertat deus raritatem in ignem. tunc erit ignis sine rari tate.

¶ Tertio contra tertiam. quia non videtur quod possit substantiam conuertere in accidens. si albedo sit separata subiectum similitudinis conuertatur in istam. tunc erit relatio sine fundamento.

¶ Contra quartam. quia si potest conuerte re quamlibet substantiam. in quamlibet substantiam videtur eadem ratione quod possit conuertere formam substantialem in aliam: et sic conuertet sensitiuam in intellectiuam et econtrario. in homine. et tunc non erit sensitiuus vel intellectiuus: quod est impossibile.

¶ Ad primum. dico quod deus potest conuertere quodlibet in quodlibet. dum tamen amoueat illud. et si non. non potest. quia implicatur contradictio. quia hoc solo priuatur deus. q. ethicorum. vnde si meam albedinem: que est terminus tue similitudinis conuerteretur in similitudi nem. destrueret eam. non potest ergo terminum conuertere in relationem. quia ad desinitionem eius desineret aliud sed albedinem aliam ad quam non terminatur. potest conuertere in similitudinem istam.

¶ Ad 2m. dico quod raritatem potest conuertere in substantiam: sed non in illam formam que realiter dependet ab illa raritate.

¶ Ad 3m. dico quod destructo priori destruitur posterius. et ideo destructo fundamento destruitur necessario relatio. Per idem dictum ad secundum patet ad quartum de anima sensitiua et intellectiua. vnde bene potest eas conuertere: sed hoc esset destruere hominem: licet absolute possit talis conuersio fieri

Deinde ponende sunt conclusiones negatiue. ¶ Prima est. quod deus non potest conuertere idem in se ipsum. patrobo. omne quod conuertitur dicitur ad aliud inquantum conuertitur. sed omne ad aliud et ad se sunt opposita. Cum igitur idem non sit oppositum sibi ipsi idem non potest conuerti in se ipsum.

¶ Secunda conclusio est quod non potest conuertere sic quod remaneat existens. quia tunc non esset conuersa res illa sed permanens. et eque diceretur comuerti alterum in ipsum sicut econtrario.

¶ Tertia conclusio. quod deus in se aliquid aliud non potest conuertere. quia sse posset conuertere in aliud: et sic posset desinere esse: quod est impossibile. et omnes sancti dixerunt istam expositionem esse erroneam super verbum caro factum est: quadicebatur verbum in carnem conuersum. quia hoc pro impossibili habebant.

¶ Quarta conclusio. quod deus in nihil ali ad potest conuerti. et patet ex hoc. quia si deus in aliud conuerti posset. tunc desineret esse.

¶ Contra primam conclusionem arguitur sic. passio et subiectum sunt idem reali ter: sed quando duo extrema sunt que deus continet virtualiter potest conuertere vnum in aliud: sed sic est hic de subiecto et passione. et ita conclusio demonstrationis esset falsa.

¶ Dico quod potest conuertere quodlibet in quodlibet quod continet in virtute distincta realiter. sicut quia potest produci homo sin colore et asino: et accidens sine subiecto ideo potest hoc fie ri: sed illa non continet in virtute distincta: sed vbi est distincta actualitas realiter ibi semper potest.

¶ Contra 2am. quia ma gis requritur in actione agentis naturalis esse forme producte. quam desinitio termini: sed hic das transubstantiationem quaterminus ad quem acqurit esse. ergo multo fortius poterit vbi non desinit terminus a quo.

¶ hic dico quod nullus transitus potest imaginari. quin alter terminus desinat esse. sed in innstanti transubstantiationis cum requirat fundamentum: et illud est terminus ad quem vt ostensum est oportet quod terminus a quae desinat esse.

¶ Contra 3m conclusione arguitur sic. illa actio quae ex sua terminatione ad deum non ponit mutationem in illo non repugnat deo: sicut patet de actu intelligendi terminato ad deum. sed hec transubstantiatio per se nullam facit muta tionem in christo. ergo etc.

¶ Dico quod sine mutatione corpus christi potest conuertere substantiam in ipsum: sed inconueniens est in proposito. quia terminare actum intelligendi non dicit imperfectionem. sed hoc dicit continere virtualiter quod deo repugnat.

¶ Contra 4am arilus. quod deus possit conuerti in aliud denominatione extrinseca sicut creare dicitur.

¶ Dico quod per istum modum. valet. per comunicationem vdiomatum: non est incomueniens quin deus possit sic conuerti: sed deitas nullo modo potest.

¶ Sed queritur si ista est vera. corpus christi fuit panis vel panis erit corpus christi.

¶ Sco. dicit quod non: quia nulla propositio de praeterito vel de futuro potest esse vera: nisi fit dare veram de praesenti. hec autem semper est falsa: panis est corpus christi.

¶ Si autem dicatur: illud quod nunc est corpus christi fuit panis:

¶ Dico quod non potest dici quia praedicationes in se sunt impermixte.

¶ Sed quomodo tunc exprimum tur:

¶ Dicit Sco. panis fit corpus christi.

¶ Contra. si fit factum est. sed si factum est sequitur quod est: quia factum non diminuit de esse. Quomodo potest dici:

¶ Dico quod fit. quia panis transubtantatur in corpus: nec intelligitur nisi ordo huius ad hoc: sicut fuit dictum supra.