Quaestio 1

Si autem queritur. Ic incipit duodecima distinctio circa quam queritur vtrum deus possit facere aliquam formam absolutam sine proprio subiecto.

¶ Et videtur quod non: quia ista sunt relatiua secundum rationem perfectiui et perfecti: que necessario se exigunt secundum Aug. 5o de trini.

¶ Contra. ab solutum est de se: et secundum hoc non exigit aliud.

hic inducuntur due opinio erronee. ¶ Prima es contra quam disputat magister hugo de scondo vicitste. que est illorum qui dixerunt quod substantia panis est ibi: et quod christus assumit substantiam panis: vt vere christus ipse dicatur impaneatus.

¶ Sed istud es conitr rationem incarnationis: quia ipsa fuit maxima exinanitio quam fecit deus secundum sanctos. sed ista esset maior.

¶ Sid cundo contra naturam redemptionis. quia ad hoc christus factus est homo: quia natura humana erat lapsa. non autem panis est talis natura: vt possit labi.

¶ 3o. simpliciter contra naturam resurrectionis quia Tpristius postquam resurrexit nihil corruptibile habuit: et tamen secundum hoc adhuc christus esset corruptibilis.

¶ 4o eodem modo contra naturam in celo collocationis: quia vt dicit Aug. donec finia tur seculum sursum est diseuns. sed hoc posito localiter esset hic discuens nunc sicut tunc.

¶ Alii dixerunt quod accidentiasunt in aere: vt in subiecto: quia non videtur quod accidens sit sine subie cto.

¶ Sed hoc est contra naturam et experientiam sensus quia aerest corpus dyaphum. sed vbi egreditur aer suam rationem. non remanet eletum: sed esset mixtum sicut nebula. habent etiam ille species saporem et soliditatem contra naturam aeris. igitur hic primo de forma. quia que Sistinguo dam sunt substantiles quedam accidentales: Item alie corporales alie spirituales. et quedam absolute: et quedam relatiue. secundum igitur hec sunt quatuor conclusiones.

¶ Prima quod forma absoluta accidentalis corpora lis potest fieri sine subiecto per diuinam potentiam. Probatio huius non potest sumi ex sensibus: quia contra sensum apparet. neque per viam metaphisicalem. quia tunc ostenderetur quod non esset essentialis ordo et dependentia accidentis ad subiectum. ergo ista est credita et ex ista alie deducuntur.

¶ Secunda cnclu est. deus potest facere formam spiritualem sine subiecto. hoc autem deducitur exprima. tamen probatur aliter. quandocumque due forme comparantur et separantur quanto aliqua est perfectior tanto magis est immaterialis. vel minus materialis. et per consequens magis separabilis sed forma spiritualis est huiusmodi respectu corporalis de qua hic supponitur ex fide. ergo etc.

¶ Secundo sic. ex defectu actualitatis forme est quod non sit separabilis: sed forme spirituales sunt actualiores. quae ergo magis actuali tatem habet magis est separabilis.

¶ Tertia conclusio. quod deus potest facere formam materialem substantialem sine subie cto. probatio. quia quod plus habet de substantialitate plus habet de separabilitate. sed forma materialis substantialitate plus habet de substantialitate quam accidens. ergo magis est nata esse per se: quia est proprietas generis substantie et per consequens potest separari et plus habet de perseitate tertii modi que est quod natum est pearse solitarie subsistere: et ex hoc potest formari noualrto quod habet plus de perseitate tertii modi magis est natum per se subsistere. forma substantialis materialis est huiusmodi. ergo etc. Probatio maioris. quia hec est proprietas generis substantie.

¶ 4a conclusio. omnis forma substantialis spiritualis potest fieri naturaliter sine subiecto: quia ex quo est tota in qualibet parte materiae non dependet a materia: quia tuc dependeret tota a qualibet parte: quod non potest esse. Item precisa vna parte adhuc remaneret: igitur non dependet ab ea.

¶ Contra primam conclusionem. arguitur secundum Augustinus quod candor est candidus: sed candidum non potest esse sine subiecto: ergo nequem candor. Contra 2am. quia si sapientiam potest separare: potest eam in lapidem imprimere: quod videtur inconueniens.

¶ Contra tertiam. de essentia igneitatis est materia: sed igneitas est forma ignis. ergo talis forma materialis a materia separari non potest.

¶ Contra quartam. Greg. in dyalogo dicit quod quedam est forma spiritualis que corpore tegitur et cum carne moritur sicut brutum. Quedam que nec carne tegitur: nec cum carne moritur: vt angelus. Quedam que carne tegitur: sed non cum carne moritur: sicut anima: ergo secundum eum bruti forma est spiritualis: et per consequens potest naturaliter se parari.

¶ Ad primum dicitur quod concretum. aliquando sumitur materialiter si cut dicendo album currit. Aliquando formaliter vt dicendo album est qualitas. et hoc modo vltimo intelligit Aug.

¶ Ad 2m concedo quod deus potest imprimere sapientiam in conuenienti susceptiuo. non autem in quocumque: sicut animam in aliquo corpore tamen organico.

¶ Ad 3m dico quod materia est de est sentia igneitatis. sed ista forma separata non esset ignei tas: quia est forma totius sicut humanitas: esset tamen in specie igneitatis per reductionem.

¶ Ad illud autem Greg. dico quod loquitur equoce de spiritu: quia antiqui vocauerunt corpora subtilia spiritum. sicut facit etiam prophta. os meum aperui et attraxi spiritum id est aerem secundum ltram. sed proprie anima sensitiua non est anima spiritualis cum sit extensa sicut corpus.

¶ Sed occurrit ifficultas nam accidens ab accidendo dicitur quod aliquid ergo dicatur accidents non probat esse accidens: nisi accidat: sicut non potest esse actu currens quin currat.

¶ Dico quod si accipiatur participaliter quod ita est: sed nominaliter dat tantum intelligere inherentiam aptitudinalem.

¶ 2a difficultas quia secundum philosophos accidentis esse est inesse

¶ Dico quod verum est actualiter vel aptitudinaliter: et hoc sufficit.

¶ Tertia difficultas quia quod ponitur in descriptione alicuiunon videtur separabile ab illo: sed inherentia ponitur in descriptione accidentis: quia accidens est quod adest et abest.

¶ Dicit ad hoc quod verum est in apositum.

¶ Quarta difficultas. quia subiectum ponitur in diffinitione accidentis.

¶ Dico quod duplex est diffinitio. vna que est per additamentum: et talis non est propria sed si proprie diffiniatur in suo genere non oportet.

¶ Sed de qualitate dubitatur de qualibet eius specie. et primo de prima specie: si sunt separabilia. et dicitur quod sic nec apparet causa quare non si cut corporalia et multo fortius.

¶ Secundo de 2a specie puta potentia vel impotentia.

¶ Dico quod potentia aliquando est accidens sicut potentia calefaciendi in igne que est calor: et tunc talis potest separari: sed de accidentibus quae sunt proprie passiones. sicut potentie anime non possunt separari: quia licet habeant modum accidentis: sunt tamen eiusdem praedicamenti cum subiecto¬

¶ De illis tertie speciei patet quod sic.

¶ Sed de figura:

¶ Dico quod non potest separari: nec est proprie de genere qualitatis: cum sit quidam ordo partium. licet secundum dici sit in genere qualitatis: non tamen secundum esse quod habeat modum et esse in genere qualitatis.