Quaestio 2

Questio. ii. UTrum persona fit 2a intentio. quod non quia difinitur per subsistentiam secundum Rich. subsistentia autem videtur dicere nomen prime intentionis. ergo etc.

¶ Contra per Moetium diffinitur per indiuiduum. ergo etc.

¶ hic primo videndum est quid est secunda intentio. 2o ad quaesitum ad primum dicunt aliqui quod secunde intentiones Quantum non sunt nisi respectus rationis fabr cati ab intellectu nostro circa primas intentiones: et sunt tantum in anima.

¶ Contra istud instatur 4r. Primo sic. Nam vniversale est quod est aptum natum esse in pluribus. constat autem quod vniversale est secunda intentio: sed in re inuenitur tota ista diffinitio. nam enim specifica est quae habet aptitudinem naturalem ad comnicari pluribus indiuiduis.

¶ 2o sic. Indiuiduum est secunda intentio: sed ipsum est in re et non ab anima fabricatum. Indiuiduum enim est quod non potest esse in pluribus: sed hoc competit ipsimet sor. circumscripto omni intellectu. intellectus enim non dat sibi istam repugnantiam. ergo etc.

¶ 3 sic. Totum et pars inueniuntur in rerum natuam sed ista sunt secunde intentiones. ergo etc. Ma. est manifesta. Mi. probo. quia cuiuscumque pars subiectiua est secunda intentio: ipsum est secunda in tentio: sed totum vniversale est secunda intentio et est pars subientiua to tius. ergo etc.

¶ 4o sic. Prioritas et posterioritas sunt nominasecundarum intentionum: quia dicuntur de secundis intentionibus vtpote et antecedente et consequente de subiecto et praedicato de vniversali et particulari. Constat autem quod prioritas et posterioritas sunt in rerum natura. ergo etc.

¶ Ideo dico quod secunde intentiones sunt aptitudines est conueniunt ipsis quiditatibus vel primis intentionibus in esse quid tatiuo. sicut aptitudo commnicabilis pluribus indiuiduis ad ueniens humanitati est sibi ratio speciei. et sic dico de genere respectu speciei. vis autem constitutiua siue distinctiua adueniens rationali dat sibi esse differentiam. et sic de aliis.

¶ Sed hic sunt multe difficultas. prima est. quomodo secunde intentiones conueniunt primus

¶ Dico quod secunde intentiones non conueniunt primis in primo modo: quia respectus fundamentales sunt. ergo in 2o modo: ita quod per quod ditatem potest demonstrari quod sit species hoc est aptitudo ad exitendum in pluribus indiuiduis.

¶ 2a difficultas. quia nullus vsque nunc posuit secundas intentiones in rerum natura.

¶ Dico quod si velles accipere secundas intentiones pro actu intellectus sic non est dubium: quia iste actus est in intellectu et isto modo forte multi acceperunt.

¶ Sed hoc non est loquin de secundis intentionibus proprie sicut accipere vniuersale pro actu in tellectus: sed oportet accipere pro eo quod est aptum esse in pluribus: et isto modo dico quod non sunt fabricata ab intel ectu ipsa vniuersalia: sed sicut quiditas in esse quiditatiuo abstrahit ab esse in re et in esse in intellectu. Ita iste ap¬ ¬titudines quas voco secundas intentiones abstrahunt et in tali esse quiditatibus conueniunt.

¶ 3a difficultas si sint alicuius praedicamenti. Dico quod si in aliquo genere ponantur: in genere relationis debent poni: eo quod in conceptu suo sunt ad aliud: et vna per aliam diffinitur: Tamen potest dici quod circuunt omne genus: et sic melius apparet dicendum quod sunt transcendentes: quia quiditates quorumcumque predica mentorum consequuntur.

¶ Sed adhuc remanet 4a difficultas Utrum fiat predicatio primarum de primis vel secundarum de secundis.

¶ Dico quod secunda intentio non predicatur quando genus praedicatur de specie: quia tunc species esset genus nec prima ntentio de secunda. Et ratio istorum duorum est quia habitudo quae est inter genus et speciem: est habitudo essentialis et habitudo essentialis praeuenit omnem conceptum non quiditatiuum. Prima ergo intentio tantum praedicatur de prima: sicut animal de homine: tamen dicitur genus de specie praedicari: quia genus supponit pro animali: quod est prima intentio: et species pro homine: qui est prima intentio¬

¶ Sed adhuc sunt aliqua dubia. Primum. si est circulatio in secundis intentionibus. videtur quod sic. Nam vniversale videtur esse commun5. praedicabilibus scilicet generi speciei etc. sed non est commune nisi per modum generis. ergo generis erit aliud genus.

¶ Dico quod vniversale vel praedicabile vt abstrahit ab illis. 5. nec est genus nec species: et sic de aliis.

¶ Et si dicatur quod omne commune velest hoc vel illud: sicut de substantia quod est corporea vel incorporea.

¶ Dico quod omnis substantia vel est corporea vel incorporea: non tamen ipsa substantia est quiditatiue alterum.

¶ 2m dubium. Si in fecundis intentionibus erit processus in infinitum. Dico quod non est inconueniens aliquem ponere processum in infinitum in secundis intentionibus: si autem videatur inconueniens ponatur status in 2o vel in 3o.

¶ 3m dubius. Si omnis habitudo attributa quiditatibus est 2a intentio. tunc enim totum genus relationis erit 2a intentio. Dico ad hoc quod non: sed praecise ille quae circuunt omne genus et iste sunt fundamentales. ille autem que sunt de genere relationis: saltem multe: sunt actuales. partem quaestionis videndum est. Utrum Circa secundam persona sit nomen secunde intentionis.

¶ Dico ad hoc quod cum sit ostensum in praecedenti quaestione quod persona non est nomen prime intentionis: et omne nomen est prime vel secunde intentionis. relinquitur quod sit secunde intentionis.

¶ Intelligendum tamen quod alique secunde intentiones sumuntur a passione quiditatis: sicut vniversale a naturali aptitudine naturae que est passio nature scilicet ipsa communicabilitas. Ex hoc enim quod nam est communicabilis pluribus iudiuiduis dicitur vniuersalis. Aliquando sumitur a respectu actuali: sicut proprium. accipitur enim in. secunda intentio ab actuali conuertentia que est inter aliqua extrema. Aliquando sumiter a respectu aptitudinali: sicut intentio inla que est accidens ab accidentali inherentia. Aliquando sumitur secunda intentio a sola negatione sicut indiuiduum. Accipitur. enim ia secunda intentio a repugnantia essendi in multis. Similiter genus genera lissimum a negatione superuenientis generis: et ita de multi aliis

¶ Dico ergo quod isto modo vltimo persona est nomen secunde intentionis. Accipitur enim a repugnantia comunicabilitatis cuius: cumque in natuam intellectuali. huiusmodi autem repugnantia est ratio negatiua.

¶ Ad arinitum in oppositum dico quod tunc supponit proprima.