Quaestio 5

Circa eandem distinctio 46. quaruntur. 4.

¶ Et primo vtrum anima separata possit cognosceme abstractiue illa quae cognuit cum esset coniucta. Quod non Isa. vltimo. priorum iam non recordabuntur etc.

¶ contra. sa¬ pientie. 3o videntes turbabuntur etc. aliqui quod anima separata non recordatur hic dicum aliquam de hac vita: quia mediantibus fantasmatibus cognouit quae quidem fantasmata sunt corru pta.

¶ Alii dicunt quod recordantur per species a deo influxas: si tut angli intelligunt a principio.

¶ Alii dicunt quod cognoscunt ea per species mira celeritate de se ipsis confectas. Alii dicunt quod per habitus: non ponentes species intelligibiles: quia actus prio tes remanent quos acquisierunt.

¶ contra primam opionem argumentum per scripturam sanctam de illo diuite qui recordabatur de fratribus: scriptura sacra de hoc est plena in multis locis.

¶ Contra 2am. quando enim deus influit tales species hoc facit super aturali reuelatione. talibus autem influxibus non sunt digne animedannatorum.

¶ Contra 3am. quia licet Aug. ponat quod anima informet speciem: species non tamen informat nisi in praesentia obiectorum.

¶ Contra 4am. quia cum potentia et obiectum concurrunt ad causandum actum habitus se tenet ex parte potentie non obiecti. similiter multorum obiectorum noticiam el actus habuimus quorum non sunt habitus aggenenati.

¶ Ideo picit scnodo. quod anima recordatur per species intelligibiles quae fuerunt mpresse ab obiecto quae remanent in anima post separationem.

¶ Sed er hoc aritus.

¶ primo quia species non requiritur nisi propter praesentiam obiecti: sed anima separata potest quodcumque obiectum babere praesens.

¶ 2o. quia non videtur quod species intelligibiles sint sufficiens motiuum post separationem quia ante separationem non poterant hoc nisi cum fantasmate.

¶ 3o quia Aug. ximo de triate dicit quod obliuione delentur: si per aliquas corporis dispositiones iste species delentur: maxime ergo per mortem.

¶ 4o. quia secundum apostolum. cum venerit quod perfectum est euacuabitur quod ex parte est: sed noticia intuitiua est perfecta quanpartet anima post mortem. ergo euacuabitur alia scilicet abstractiua: quae est imperfecta.

¶ Respondeo ad primum concedo. si semper essent praesto: multe autem res fuerunt note vel quae sunt corrupte vel distantes.

¶ Ad 2m. quando dicitur quod species est insufficiens etc.

¶ Dico quod hoc non est in sit sufficiens: sed propter ordinem potentiarum in isto statu.

¶ Ad 3m. non video quod species aliqua possit corrumpi ab anima quia sunt ita impresse quod nulla forma est eis incompossibilis: necpatinue depedet ab obiecto. Intelligit ergo Augi. de speciebus quae sunt in organo.

¶ Si dicas quomodo tunc est obliuio: Dico quod hoc non est propter deletionem specierum: ied quia prius requritur actus fantasie.

¶ Ad 4m. concedo quod aliquo modo eunatur abstractiua: quantum ad perfectionem suam.

¶ Sed hic est dubium. si anima separata cognoscit simil actu omnia quorum habet species.

¶ Comniter dicitur quod non potest habere tot actus simili eorum quorum habet habitus. immoderata enim esset multitudo actuum.

¶ Secunda difficultas. si habet species simili in actu omnium. vnde prius cognoscit aliqua et aliqua post. hoc non potest esse propter discursum fantasmatum sicut in corpore.

¶ Di cit secundo quod species intelligibiles et perfectiores prius mouent quam alie.

¶ 3a difficultas si simul non mouent et praefectior prius mouet. cum ergo species agant naturaliter et habeant passiuum dispositum: per determinabunt intellectum: quia virtuosius moueret et sic per species minus perfectas numquam intelligeret.

¶ Sed hoc est vna fuga ad imperium voluntatis quae ducitur intellectus a perfectiori ad imperfectiorem.

¶ 4a difficultas statim surgit ex habet quod voluntas potest mouere ad illas species quarum non est praecogni tio: quia ille nondum sunt note.

¶ Ideo dicunt aliqui quod anima se parata cognoscit omnia simul: quorum habet species et stat in actua icognitione earum.

¶ Sed tunc est du. quomodo experimur quod non possumus nos conuertere ad tot quot sunt species inactu: sed vnus actus alium impedit.

¶ hic dicitur quod ista impossibilitas prouenit in nobis ex incompossibilitate actuum fantasiandi quis sequitur intellectus coniuctus non separatus.

¶ 2a difficultas quaere non ita perfecte et intuitiue cognoscit intellectus coniuctus sicut separatus.

¶ Dicendum quod propter coniunctionem forme quae semper cognoscit abstractiue.

¶ Sed quaerit sco. vnde ille ordo inteliectus et fantasie oritur.

¶ Dicit quod non ex naturali ordine potentiarum: sed videtur inflictum ex peccatio. Anam si quidem habet vnampotentiam organicam et aliam non organicam. et illam non experimur per naturam. et ita in proposito est de ordine isto. quod non est a natura.

¶ Intelligendum tamen quod quidam sunt potentie que non possunt cognoscere obiectum nisi intuitiue. sicut sensus particulares Quedam abstractiue tantum: sicut imaginaus. Aliqua prius ab stractiue postea intuitiue. sicut intellectus obstantia exteriora abstractiue. Actus vero cognoscit reflexe et intuitiue: quia experimentaliter. Alia est potentia. quae primo cognoscit obiectum intuitiue: sicut intellectus separatus. deinde potest cognoscere. ab stractiue. et comparatiue et discursiue.