Quaestio 3

¶ Ad ratione dico que accipit fruiume large. Quaestio. iii vtrum actus fruendi et vtendiUeritu sint essentialiter distincti. quod nin quad philemonem: ita fruits ego te fruar in diuno. l¶ In contrarium est Aug. de doctria christiana. vbi distixit actum fruendi contra actum vtedi per oppositas diffinitiones siue differentias scilicet sui gratia et alterius gratia istam quaestionem dicunt aliqui quod sunt distincti. quod probant Cire. et sic. Illi actus sunt distincti quorum vnus se habet circa finem: et alter circa ea que sunt ad fine: sed isti sunt huiusmodi. proba. tio. quia fruitio est circa finem. vsus circa ea quae sunt ad finem

¶ Sed contra istud arguo quadrupliciter. Primo sic. Deus non habet nisi vnum actum volendi. et tamen fruiter aliquibus: et vtitur aliis. ergo non necessario sunt distincti.

¶ 2o sic. Meati eodem actu vident deum et creaturam. ergo eodem actu possunt diligere: sed non inordinate. ergo ordinate. Omnis autem actus circa deum ordinatus est fruitio circa creaturas est vsus. ergo etc.

¶ 3o sic. Quecumque absolute distincta realiter per potentiam divinam possunt abiuiceme separari: sed actus vtendi et fruendi sunt inseparabiles. ergo non realiter distinguunter: sed spervnus actus.

¶ 4o sic. et difficilius. Quandocumque aliquis diligit aliad propter aliud impossibile est quod non diligat illud aliud: immo magis: quia propter quod vnumquodque tale: sed vsus est dilectio propter aliud. ergo diligit illud.

¶ Confirmatur: quia intellectus non potest intelligere aliquid propter aliud nisi intelligendo illud aliud. ergo a simili voluntas non potest diligere aliquid propter aliud nisi diligat illud: sed dilectio illius est fruitio. ergo etc. quod separari non possunt. licet enim possim diliDico ergo gere aliquid propter se non diligendo aliquid propter aliud: tamen impossibile videtur quod diligam aliquid propter aliud quod est vtinon diligendo illud: quod est frui.

¶ Ideo dico quod bene contingit aliquando actum fruendi esse sine actu vtendi: vt quando ordinate diligo deum. Aliquando autem actus vtendi sine fruitione. sicut quando diligo creaturam vnam propter aliam. tunc enim non est fruitio: quia ipsa solum ef circa deum. Aliquin autem idem est actus vtendi et fruendi: sicut quando diligo creaturam propter deum.

¶ Aliquando potest esse quod nec est actus vtendinec fruendi actualis: licet sit habitualis: sicut quando diligo crea turam nihil cogitando de deo actualiter nec referendo: et iste est actus neutur. hoc est: quod nequm est vsus neque fruitio.

¶ Sed hic est vna difficultas quia idem actus nin videtur posse habere duo per se obiecta eque prima portet ergo dare vnum quod sit obiectum vt finis: et si sit in moralibus finis non erit circumstantia: sed obiectum praencipale.

¶ 2o quia omnis actus spe cificatur a suo per obiecto. cum ergo deus fit prius obiectum istius actus: erit actus fruendi et non vtendi. Si autem tum dicas quod aliud a deo sit primum obiectum. Contra. quia tunc prius fertur in illud quod est ad finem quam ad ipsum finem: quod est inconueniens: quia ipse finis videtur diligi magis Si dicatur quod illud est primum quod recfertur. contra. quia tunc magis diligeret. Dico ergo ad illud quod dicebatur in argumentus. quod finis est obiectum in moralibus: non tamen sub ratione finis: quia sub ratione finis est circumstantia in moralibus.

¶ Sed quomodo distinguitur: et quod est obiectum primum:

¶ Dico ad primum quod vnicus actus vt intelligitur transire super obiectum primarium scilicet deum dicitur fruitio: vt autem actus itelligitur transire super obiectum secundarium dicitur vsus.

¶ Dico autem ad aliud quod deus est obiectum primarium.

¶ Ad rationem in oppositum dico quod accipit fruitionem large.