Quaestio 1

Quaestio. iiii Utrum Spiritus sanctus sit amor spiratus. pramittuntur. Primum hic aliqua est. quod noticia genita in creaturis est actus intelligendi cum dictione passiua que dicitur verbum. actus autem amoris cum spiratione passiua est amor spiratus.

¶ 2m quod notitia genita in diuinis non est actus intelligendi qui vere est ibi cum dictione passi ua: et similiter amor spiratus in divinis non est actus amoris cum piratione passiua.

¶ his visis dico duas conclusiones. Prima est. quod non obstante quod in creaturis sit notia genita: quia ibi est actus intelligendi per actum dicendi vere productus. qin diuinis tamen non est noticia genita scilicet que sit actus inteligendi: quod probo 4r

¶ Primo sic. Illud quod est in divinis afsuppositum patris non est productum a patre nec ab aliquo: sed in finis actus intelligendi praecedit suppositum patris: sicut essentialia praecedunt personalia. ergo etc.

¶ 2o. Omne productum est vere elicitum: sed actus intelligendi non est elicitus: sed inatus. ergo etc.

¶ 3o sic. Omne productum est a producente naturaliter distinctum: sed actus intelligendi a nullo realiter in divinis distinguitur.

¶ 4o sic. si actus intelligendi esset productus in divinis. tunc ex eo et dictione passiua constitueretur verbum. hoc est falsum. nam tunc ex essentia et dictione non constitueretur. quod est inconueniens.

¶ 2a conclusio est. quod non obstante quod in creaturis sit amorspiratus: quia est verus actus amoris productus vere per actum spirandi. In divinis tamen est amor spiratus. Quod probo 4r

¶ Primo sic. omne productum a producente distinguitur realiter: sed amor in divinis non distinguitur realiter ab aliquo. ergo etc

¶ 2o sic. quia tunc non constitueretur ex essentis et relatione spiri¬ tussanctus: sed ex amore et spiratione passiua: quod est secundum.

¶ 3o sic. Omnia essentialia in diuinis sunt improducta. amor in diuinis est essentiale quoddam. ergo improductus.

¶ 4o sic. quia passio esset ratio comnicandi subiectum: sed hoc selctum est. omnia ista argumenta eque probant vtramque conclusionem.

¶ Sed hic est difficultas videtur enim quod deuinatio fiat a fratre Idanne Scoto qui in plerisque locis videtur oppositum totaliter dicere: Dicit enim quod verbum est noticia genita. et spiritussanctus est amor spiratus.

¶ Dico quod numque de intentione sua fuit potonere in diuinis actum intelligendi vel volendi esse elicitos: sed inmatos: nec actum amadi spiratum. Ideo ipse negat indivinis verbum essentiale.

¶ Sed instatur 4r. Primo sic. Omne genitum est elicitum: sed ipse ponit noticiam genitam. ergo elicitam.

¶ 2o sic. Omne spiratum est elicitum: quia est productum: sed constat quod ipse ponit amorem spiratum.

¶ 3o sic. Ipse ponitverbum in divinis esse eiusdem rationis cum verbo in creaturis: sed verbum in nobis constituitur ex actu intelligendi et dictione passiua: similiter ergo in divinis.

¶ 4o sic. ipse habet ponere amorem spiratum in divinis et in creaturis esse eiusdem rationis: sed in creaturis constat ex actu amandi et spiratione passiua. ergo eodem modo in divinis erit.

¶ Ad primum et ad 2m simul dico quod filius est identice noticia. et spiritussanctus est amoridentice: et propter hoc sic loquitur.

¶ Sed contra. quia eodem modo filius est amor identice: sicut spiritusnctus. et spiritusanctus noticia: sicut filius. ergo etc.

¶ Dico quod licet ad verificandum istam praedicatio nem. necesse sit assignare causam identitatem filii ad noticiam. et spiritussci ad amorem. tamen quia omnia alia attributa sunt eque eis idem. oportet aliud dicere ad rem vt videatur causa quare concedit quod filius sit noticia genita. et non amor genitus vel bonitas. et sic de Aliis. Eodem modo de spiritussancto: quare non sit eque bene noticia genita sicut amor et benitas.

¶ Ad cuius intellectum sciendum quod in diuinis aliqua verificantur proprie et non appropriate: sicut hic pater generat filium. Aliqua veri ficantur appropriate et non proprie: sicut filius est sapientia dei. ars patris. etc. Alia nec appropriate nec proprie: sei hic: pater est essentia. essentia enim nulli est appropriata nec propria. Alia autem verificantur vtroque modo: sicut hic in proposito. filius est noticia genita. et spiritusanctus est amcea spi ratus. Ista enim praedicata constant ex aliquibus appropriatis scilicet ex noticia: quae licet sit communis. appropriatur tamen filio. quia procedit ab intellectu. et similiter ex parte spiritussancti et amoris: quol lice sit communis: appropriatur tamen spirituiscomo. qui procedit per modum voluntatis: constituuntur inquam ex istis sic appropriatis: et etiam ex istis sic propriis scilicet gneatione passiua et spiratione passiua. quarum vna est propria filio. et alia spirituiscom.

¶ Sed contra quia ex diuisis non licet inferre coniuctum: licet ergo concedatur quod filius sit noticia. et sit genitus: non tamen sequitur. ergo noticia genita: similiter de spirituscom.

¶ Dico quod licet ex diuisis non licet inferre coniunctum in sensu compositionis: tamen bene licet in sensu diuisionis: et ideo licet bene inferre. spiritusanctus est amor et est spi ratus ergo est amor qui est spiratus: in sensu diuisionis non tamen amor spiratus absolute.

¶ Sed contra in divinis amor spiratus non est. cum non sit nisi vnus amor in tribus.

¶ Dico quod proprie loquendo amor spiratus si intelligatur simpliciter sicut nos intelligimus in creaturis amorem spiratum esse productum: sic inquam intelligendo. Dico quod in divinis includit impossibile illud praedicatum: amor spiratus: et ideo vere non potest praedicari de aliqui. nam nullus amor in diuinis est spiratus. isto modo intelligendo: sicut nec est aliquod productum. Si autem intelligatur alio modo scilicet denominatiue: sic potest concedi quod spiritusanctus est amor spiratus hoc est spiritusanctus est ille qui est amor spiratus. Eodem modo dico de noticia ex parte filii.

¶ Sed quire ista non conceditur. spiritusanctus est essentia spirata. et filius est essentia genita: sicut de amore et noticia.

¶ Dico quod hoc ideo est: quia essentia est abstracta vltimata abstractione: et ideo non possunt de ea ista praedicata scilicet genitum et spiratum dici. amor¬ autem et noticia non sunt vltimate abstracta. ideo non est simile

¶ 2o quia amor et noticia non sunt vltimum: quo. respectu ista rum productionum siue actiuarum siue passiuarum et ideo forte sic non repugnat eis esse quod. tot rationibus quot essentie. et propter hoc potest magis concedi.

¶ 3o potest dici quod ista sunt appropria. ta: et ideo a propriis possunt denominari. essentia autem non est appro priata: ideo non sic potest.

¶ Ad 3m et ad 4m simul: quia ean dem tangunt difficultatem. Dico quod verbum et amor spiratus in diuinis et in creaturis sunt eiusdem rationis quantum ad suaformalia constitutiua: quia tam in deo quam in creatura verbi quantum ad suum formale constitutiuum constituitur per dictionem passiuam. et amor spiratus vtrobique per spirationem passiuam: et ideo quantum ad hoc sunt eiusdem rationis: sed non quantum ad fundamentale suum constitutiuum: quia in diuinis est natura. in creaturis autem actus intelligendi: et in diuinis respectu spiritusci est nam ex parte vna: et in creaturis actus amoris ex parte altera.

¶ Sed contra. nam respectus videntur v riari ex fundamentis secundum rationes suas formales. ergo cum fundamenta sint alterius rationis. ergo et productiones sunt alterius rationis.

¶ Dico quod dictio passiua et spiratio passiua in deo et in creaturis: licet conueniant in aliqua ratione formali. non tamen conueniunt in ratione specifica vltimata: sicut in creaturis spiratione magis inter se conueniunt quam cum diuinis: et tamen non omnes spirationes sunt eiusdem rationis: si cut nec omnes amores.

¶ Sed quaeritur cum in diuinis sit noticia et amor. et dictio et spiratio: quare non constituuni verbum et spiritumscatum.

¶ Dico quod ideo spiratio actiua non constituit: quia aduenit supposito constituto. Eodem modo: quia relatio prius aduenit essentie quam noticie: vel amo ri prius cum essentia constituit: ideo non potest cum illis