Quaestio 3

TErtio queritur vtrum aliquis posset est se in statu neutro in veteri testamento. qui non fuisset in gratia nec in culpa. Et videtur quod non: quia in euanus babetur. Qui non Ul est mecum. contra me est. Mat. 12.

¶ Contra. in euanus. Dixerunt discipuli: vidimus quendam eiicientem demonia quae non sequitur nos etc. Tuce contlusio. Inquantum ille eiiciebat demonia erat contra demones: et per consequens non erat ini micus christi. inquantum vero non sequebatur apitulos et christum et vitam christi non erat amicus christi. et sic nec inimicus nec amicus. istam quaestionem dicunt quidam quod etiam de potenCirc a tia dei absoluta non potest poni quis in statu neutro propter extrema contradictionis. quia culpa est carentia gratiae. Et confirmatur in priuatiue oppositis. subiectum aptum natum oportet esse sub altero oppositorum. Sed culpa et gratia: quorum susceptiuum est anima: sunt priuatiue opposita: ergo etc.

¶ Contra istam opinionem atrinct 4r

¶ Primo. quia deus creauit primum angelum in puris naturalibus secundum quorundam doctrina. Sed talis non fuit creatus in gratia nes in culpa: ergo etc.

¶ Secundo in statu inocentie deum dedihomini gratiam. tamen si eam non dedisset non habuisset cul pam. si non cecidisset.

¶ 3o. quia vir et mulier in puris natura libus generassent fetum: et non in peccato originali. non tamen necessario haberet gratiam: ergo etc.

¶ 4o. quia christus de potentia absoluta posset esse natus sine gratia. si non fuisse humana natura a verbo assumpta: nec tamen contraxisset mortale pecatum.

¶ Dico ergo quod de potentia dei absoluta potest homo esse in statu neutro. Quod confirmat Aug. quia aliquis rex potest habere inimicum aliquem delinquentem neutrum remittendo culpam non acceptando eum ad gratiam.

¶ Sid ontr hoc ariniti. 4r

¶ Primo quia impossibile est transire de contradictorio in contradictorium nulla facta mutatione in aliquo extremorum. Sed ille primo non est gratus: postea fit gratus.

¶ 2o quia anima non potest purgari a peccato nisi fiat de immunda munda.

¶ Sed talis est in statu gratie: ergo etc.

¶ 3o quia quando deus reconciliat aliquem videtur sibi dare gratiam.

¶ 4o. quia voluntas diuina circa creaturam: vel habet actum volendi: vel nolendi circa talem. Si volendi: ergo eum habet gratum. Si nolendi: ergo eum odit.

¶ Ad primum. dico quod transtus ille vel potest esse inter aliqua distantia rationis: et tun oportet esse per mutationem realem: vel potest esse distantia rationis: et tunc non oportet quod sit mutatio realis. sed sufficit quod sit secundum rationem.

¶ Acceptatio autem ista passiua. qua ad ceptatur aliquis de non accepto non est aliquid reale: sed apponitur tantum respectus rationis. videlicet respectus ad ceptationis. que ponitur tantum in ista re que alio modo se habet.

¶ Ad secundum dicendum quod deus bene habet actum complacentie in anima in puris naturalibus constituta. Sed ille actus non est actus quo acceptat ad vita eternam lbere.

¶ Ad tertium dicendum quod istud reconciliari potest intelligi dupliciter. vel quod sit eius amicus: et non oportet tantum hoc ponere in proposito. Alio modo quod non inimicus. et ita potest esse reconciliatio siue gratia data.

¶ Ad 4m dicendum quod deus habet actum volendi complacentie natura lis sicut in aliis pulchris.

¶ Sed tantum remanet dubium de priuatiue oppositis. quia videtur quod alterum necessario insit susceptiuo.

¶ Dico quod culpa et gratia sunt im mediata ad modum contrariorum. sed ibi est ratio reatus: verespectus rationis quia remanet transeunte actu peccati talis respectus. potest autem deus facere subiectum sine contrarit pppositis. vnde culpa non videtur addere nisi quendam respectum obligationis ad penam eternam: vel respectum offensionis ad voluntatem diuinam.