Quaestio 4

QUarta quaestio. vtrum excommunicatio feratur a iure positiuo.

¶ Etidtur quod non. quia ius positiuum non diciet esse contra ius diuinum sed excomunicare cum sit idem quod sideles dispirgetur Sed et ab vnitate separare. Utr ergo contra ius diuinum igitur etc.

¶ Contra. ita est de facto quod iura excommunicant. videndum est de papa excommunicante. hic prim

¶ Et sunt hic quatuor conclusiones: seu veritates.

¶ Prima est quod habens auctoritatem ecclesiasticam in foro contentioso potest excomnicare. quia huic est annexa. et ideo eprters abbas. et prior: et omnes tales habentes iurisditionem possunt exconicare.

¶ Secunda veritas. quod qui non habent huiusmodi urisditionem non possunt: sicut sacerdotes simplices: nisi forte in aliquibus casibus. et tamen non nisi concedatur eis auctoritate iuris.

¶ Tertia veritas. quod nullus excomunicatus potest excomunicare. quia excommunicare est iurisditio et aliquid pertinens ad communitatem ecclesie. sed ille est extra eam. igitur etc.

¶ Quarta veritas. quod aliqui irregulares possunt excomnicare si cut bigami. quae aliquando constituuntur officiales. talis enim potestas non est necessario ordinibus annexa.

¶ Sed quis est modus.

¶ Dicitur trina ammonitio est praemittenda.

¶ Alioquin non tenetparticula. qui debent excomnicari. Et Secunda circa hoc inducuntur. 5. veritates.

¶ primum est quod innocens non potest excomunicari. sed tamen snientia dicitet teneri ponec discussa fit per superiorem.

¶ Sed duo sunt casus inuibus non est tenenda.

¶ Unus quando interposita est legitima appellatio.

¶ Alius si non habet auctoritatem ex communicandi.

¶ Secunda veritas. quod vnus non potest excomunicari pro peo cato alterius. quia est pena peccati. filius autem non porta bit iniquitatem patris: nec econverso. vnde quando participantes ex communi tantur. hoc non fit propter peccatum excomunicatorum: sed propter proprium. quia pristant eis fauorem. vel contra obedientiam participant cum eis

¶ 3a veritas. quod excommunicatus potest iterum excommunicari sicut peccatior potest interum peccare.

¶ 4a veritas. quod mortuus potest excomunicari. quia non est extra benficia ecclesie militantis.

¶ 5a veritas quod infidelis non potest excomunicari. quia nihil participat de bonis ecclesie: et sic eis priuari non potest.

¶ Sexta veritas. quod damnati non possunt excomunicari. quia nullum influxum habent ab ecclesia.

¶ Septima veritas. quod exempti a iudice aliquo non possunt: tamen aliquis qui non est de iurisditione propter deli¬ ctum quod committit in aliqua religione vel dyocesi potest excommunicari.

¶ Octaua veritas. quod vniuersitas vel communitas tota non potest: quia non est presumendum quod in vniuersitate non sint aliquin boni. bene autem in terdicitur.

¶ De illis qui sunt in paradiso non est dubium quod tales non possunt excommunicari. Terxiq particula. de participantibus cum eis. d

¶ Et hic sunt quatuor veritates.

¶ Primaquod illi qui participant scienter cum excomnicato maiori exconmunicatione incurrunt minorem excommunicationem.

¶ Secunda veritas. quod aliqui excipiuntur. et non incurrunt.

¶ Primo illi qui sunt de familia: sicut domestici.

¶ 2o illi qui propter conuersionem vel correptionem eis loquuntur.

¶ Tertio qui propter necessitatem si sit sibi vbligatus.

¶ 4o quando ignoratur esse excommunicatus.

¶ Tertia veritas. quod participans cum excomicato: qui est excommunica tus cum participantibus sibi: sicut aliquando fit vt magis grauetur: et citius obediat ecclesie: talis inquam tunc in currit maiorem excommunicationem: et peccat mortaiter: sicut potest esse in casu aliquo: sed si non: tunc pee cat venialiter: et incurrit minorem excommunicationem.

¶ Intelligendum tamen quod in diuinis participare non 3. immo qui facit peccat mortaliter.

¶ Quarta veritas ni fit aliquis secrete excommunicatus. ille non diaibet vitari publice: sed secrete.

¶ Sed numquid sacerdos recipiens oblationem ab eis peccat.

¶ Dico quod n licet in ecclesia recipere quia tunc peccaret: sed in domo bene potest: sicut alia debita. videndum est de pena excommunicati. Et Quarto sunt hic sex veritates.

¶ Prima quod ex comunicatus est priuatus omni actu legitimo: nec eligem potest: nec eligi.

¶ Secunda. quod est priuatus omnibus bo nis spiritualibus: quia separatus est a corpore nec recipit influentiam a capite christo.

¶ 3a. quod priuatus est ecclesiastica sepultura.

¶ Quarta. quod priuatus est omnibus bonis temporalibus. et tenetur restituere quae recipit.

¶ 5m veritas est. quod si exerceat actum aliquem ordinis vel alterius sacramenti est irregularis.

¶ Sexta est. quod nullus tenetur sibi obedire: nec principes tenentur sibi subiici: quia nullam connexionem habent cum illo quie non est connexus cum ecclesia. sunt quatuor veritates De absolutione

¶ Prima. quod ex comunicatus potest absolui ab eo qui fuit excomnicatus si fecerit pro pria voluntate: quia promptiores sunt leges ad absolnendum quam ad ligandum.

¶ Secunda. quod aliquis de inurisditione vnius non potest absolui ab alio. quia non est eius iudex.

¶ Sed si a iure sit excomunicatus numquid potest absolui ab vno sicut ab alio: sicut in diuersis iurisditionibus.

¶ Dicitur quod ita potest vnus sicut alter.

¶ 3a quod inuitus potest absolui: quia qui iniuste aliquem excomnicauit velit vel nolit potest eum absoluere.

¶ Sed si aure cum non nisi pro peccao incurrat: non potest absoluinisi peniteat.

¶ Quarta quod absens et ignorans potest absolui sed si a iure. sic dico quod non debet absolui nisi eo modo quo positi sunt in inure. autem quod excommunicatio a iuNotandum re reducitur ad duodecim casus.

¶ Primus est heresis et eorum fautores defensores consentientes et auxilium conferentes.

¶ Secundus est contra scismaticos et fautores eorum.

¶ Tertius est contra vim ecclesiis inferentes et clericis et religio sis quantumcunque laycis et bonis ecclesiarum. Sed si aliquem de istis percutiat ex correctione: sicut magister discipulum: vel huiusmodi non incurrit excomunicationem: nec si ex subreptione dat alapam. quia in hoc non est peccatum mortale ex aliquo subreptitio: bene tamen esset irregla ri: si sic interficere tur. Et similiter quando defendit se modo debito: vt si clericus inua dit laycum et ille modo debito se defendit.

¶ Quartus est. quicumque rapit bona ecclesie contralibertatem et immunitantem: et huiusmodi.

¶ Quintus. si religiosus non portat habi tum sue religionis quem dabet portare infra claustrum: sed quid si in studiis sub veste superiori: et super habitum portet alia vestimenta:

¶ Credo quod sit excomicatus: quia non defert vel portat habitum proprium: eo modo quo dabet eum portare: si tamen habitum honestum portet supra: sicut capas nigras. credo quod licet.

¶ Sextus si religiosus benficiatus audiens dhisicam idest medicinam: et iura ciuilia extra domum: seu monasterium.

¶ Septimus de falsariis.

¶ Octauus de incendiariis.

¶ Nonus de pyrratis qui depredantur christianmos in mari.

¶ Decimus qui procurat achitos id est assasinos: vel iuuat vel fauet qui interficiunt proditio se.

¶ Undecimus de sortilegis: quo docent vel faciunt in cantationes vel diuinationes.

¶ Duodecimus de his qui dant licentiam vsurariis fenerandi et recipiunt eos.

¶ Sed quid de sacrilegis: Dicitur quod non sunt ex comunicati et est mirum sed quia expresse non habetur.

¶ Sed quid de veneficis:

¶ Dico quod habetur expresse.

¶ Sed quid si aliquis iniecit manus in clericum et postea ingressus est religionem. numquid potest absolui per prelatum:

¶ Dicitur quod si non sit enormins iniectio: potest. Si vero sit enormis non potest.

¶ Sed quid si duo religiosi eiusdem religionis procusserunt se:

¶ Dicitur quod si sit enormis percussio non potest Si vero non sit enormis. potest praelatus vtrumque absoluem.

¶ Sed quid si religiosus percussit secularem clericum:

¶ Dicitur quod non potest absolui nisi a papa.