Articulus 3

¶ Questio I. PRimo ostendo quod dine voluntatis non sint. 5 signa: quia deus nullum vult malum: ergo cum permissio sit respectu mali non est signum divinae voluntat.

¶ Item Ansel. in libro de concor. prescientie et liberi arbitrio inter principium et medium adire et abire sunt idem motus: ergo recedere a malo et sacere bonum sunt idem motus: cum ergo per prohibitionem sit recessus a malo: et per praeceptum accessus ad bonum videtur quod preceptum et prohibitio sint idem signum.

¶ Preterea comminatio et permissio signa sunt diuine voluntatis: ergo divinae voluntatis non sunt. 5 signa tantum.

Contra. Magister in praesenti Di. diuine voluntatis allegat tantum 5 signa que sunt preceptio: prohibitio: consilium permissio: operatio: que alio nomine vocatur impletio: ergo sunt diuine voluntatis quinque signa tantum.

Respondeo quod voluntatis dine sunt. 5 signa tantum: quia illa dicantur signa divinae voluntatis eque sunt manifesta causa illius. Manifestatur autem divina voluntas aut per effectum quem deus facit: et sic est impletio: aut per effectum alienum: quem ipse permittit: et sic est permissio: et hoc duo signa consistunt in facto: et respectu rei: prout est in fieri: Manifestatur etiam divina voluntas verbo approbante aliquid vt ad salutem necessarium et sic est praeceptio: aut vt ad salutem vtile non necessarium: et sic est consilium. Manifestatur etiam diu na voluntas verbo reprobante: et sic est prohibitio: et hec. 5. signa notantur hoc versu. Precipit et prohibet: permittit consulit implet.

Ad primum in oppositum dicendum quod quamuis deus non velit malum tamen vult bonum quod elicit ex malo: et ideo permittit malum. Uel potest dici quod permissio non est signum quod deus velit malum: sed quod non vult impedire illud malum quod fieri permittit.

¶ Ad 2m dicendum quam quamuis recedere a malo: et accedere ad bonum non illummalo oppositum sint idem. motus: tamen a malo raecedere: et ad bonum accedere non illi malo oppositum nisi sub generali ratione boni et mali non est idem motus. Sic autem se habet bonum de quo est signum quod est praeceptio ad malum: de quo est signum quod est prohibitio: verur. gratia praecepit deus honorare parentes: et prohibet fornicationem. Malum autem fornicationis et bonum honorificationis parentum non opponuntur nisi secundum generalem rationem boni et mali.

¶ Ad 3m dicendum quod commima tio reducitur ad prohibitionem et permissio ad praeceptum vel consilium.

¶ Questio. II. 3 SEcundo quaeritur vtrum quodlibet illorum signo rum conformetur voluntati beneplaciti: et videtur quod non: quia Gen. 22 praecepit deus Abrahe quod immolaret filium suum: et tamen hoc nolebat fieri vt patet ibidem.

¶ Item Isaie. 38 dicit dominus per Isaiam regi¬ Eechie quod moreretur de infirmitate quam laborabat: et tamen hec oratio enunciatiue non fuit consona veritati: cum de illa infirmitate non fuerit mortuus: ergo a simili non omnis dei praeceptio vel prohibtio concors est divine voluntati.

¶ Item saluator Math. 8. leproso quem mundauerat praecepit vt nemini diceret: nec tamen taceri voluit quod ille mudatus intelligens factum publicauit: vt hebetur Math id est ergo videtur quod percedit quod non placebat sibi fieri.

Contra. Pretendere in signo aliud quam habeatur: in voluntate est contra veritatem vite de qua loqutur philosophus. 4. ethi. c. 14. Sed deus nihil facit contra veritatem vite: ergo quodlibet signum voluntatis diuine eius beneplacito conformatur.

Respondeo quod quodlibet illorum praedictorum signo rum conformatur voluntati beneplaciti secundum sensum qui in signis illis accipitur a deo signante: quamuis non semper conformentur voluntati beneplaciti secundum sensum qui in eis intenditur ab homine cui illa signa praesentantur: et per comparationem aque eos intelligendum est verbum magistri in praesenti Di. in. c. antepe¬

Ad primum in oppositum dicendum quod deus cum prcepit Abrahe imolare filium suum non intendebat significare se velle hoc fieri: sed intende bat significare se velle quod Abraham promptam haberet voluntatem hoc faciendi: et ita habuit.

¶ Ad 2m dicendum quod illa enunciatio fuit vera secundum sensum intentum a deo per prophetam enunciante. Intendebat enim enunciare Eechiam moriturum de illa infirmitate secundum exigentiam causarum inferiorum: et certum est quod secundum illas erat de illa infirmitate moriturus. Unde Augu. 6 super. Gene inter medium et finem loquens de infirmita te Ehechie dicit quod secundum aliquas causas inferiores iam vitam finierat: secundum autm illas que sunt in voluntate: et prescientia dei: qui ex eternitate nouerat quid illo tempore facturus erat: tunc erat finiturus vitam: quando finiuit eam.

¶ Ad 3m dicendum quod cum Iesus dixit leproso mundato. Uade nemini dixeris: non intendebat significare se velle illud factum taceri: sed se velle dare exemplum suis laudem humanam fugiendi. Unde Glo. ibidem taceri iussit: nec tamen taceri potuit: non quod aliquid voluit et non potuit: sed dat exipitum vt sui in magnis qui faciut latem velint: et vt prosint aliis probantur inuiti: et Glo. super illud Math i. Uade nemini dixeris. vbi est mentio de illo leproso mundato: sic dicit: decet nostra beneficia reprimi non tantum a mercede pecunie: sed et gratie supple humane.