Articulus 1

Quaea ilie. PRimo ostendo: quod suit necessarium filium dei assumere naturam humanam: cum aliquibus defectibus: quia vt dicitur Luc. vlti¬ Oportebat pati christum: sed pati non potuisset: nisi humanam naturam cum aliquibus defectibus assumpsisset.

¶ Item quod filius dei disposuit se facturum: necessarium est fieri: quia dispositio sua mutari non potest: sed ab eterno disposuit assumere: ex tempore: naturam humanam cum aliquibus defectibus: ergo hoc necessarium fuit.

Contra. secundum Augu. 13 de tri. c. 10 Deus alio modo potuisset nos liberare. quam per suam mortem: si voluisset. ergo ad nostram liberationem non fuit necessarium: ipsum assumere naturam humanam cum aliquibus defectibus

Respondeo quod filium dei assumere humanam naturm cum aliquibus defectibus: non fuit necessarium: necessitate absoluta: nec secundum se: nec ad nostram liberationem: quia alio modo potuisset nos liberare quam per suam passionem: si voluisset vt concludit argumentum ad secundam partem. fuit tamen necessarium necessitate comditionata scilicet manente ordinatione: qua ordinauerat nos liberare per viam redemptionis: et per suam mortem: quia nec mori: nec pati potuisset: nisi naturam humanam cum aliquibus defectibus assumpsisset. Et sic patet solutio ad primum argumentum: ad partem primam Ad secundum cum dicitur: quod illud quod filius dei disposuit se facturum: necessarium est fieri etc. dico quod verum est de necessitate consequentie: seu conditionata: non tamen necessarium est de necessitate consequentis: seu absoluta: et quia de differentia istarum duarum necessitatum: satis dictum est li. i. ideo hic breuius pertransiui.

Quaestio SEcundo queritur: vtrum fuerit congruum filium dei assumere naturam humanam cum aliquibus defectibus: et videtur quod non. Non fuit congruum filium dei assumere aliquid: per quod despectui haberetur: sed per defectuum assumptionem habitus fuit despectui. Unde Isaia. 53. Uidimus eum: sequitur despectum: et nouissimum virorum: et parum post sequitur: Et quasi absconditus vultus eius et despectum: vnde nec reputauimus eum: ergo non fuit congruum: quod nature humane defectus assumpsit.

¶ Item contraria coriis curantur: sed silius dei naturam humanam assumpsit ad curandum eius defectus. ergo non debuit eam assumere cum defectibus suis.

¶ Item sicut summe iustitie repugnat effectus culpabilis: ita summe potentie repugnat defectus infirmitatis: et penalitatis: sed propter iustitiam summam: que in ipso est: non debuit assumere naturam humanam cum defectibus culpabilibus. ergo similiter propter potentiam summam: que in ipso est: non debuit assumere naturam humanam cum infirmitatibus: seu defectibus penalibus.

Contra mediator inter aliqua duo det cuicare cum vtroque: sed christus fuit mediator inter nos: et deum ergo cum communicauerit eum deo in iustitia: debuit concare nobis cum pena.

¶ Item Augu. 4 li de trinitate c. 3. Una mors nostri saluatoris: duabus mortibus nostris saluti: vel saluatio fuit: sed non potuisset mori: nisi naturam humanam cum aliquibus defectibus assumpsisset. Cum ergo congruum fuerit: vt naturam humanam assumeret: suunicntum quod expediebat nostre saluti: congruum fuit vt eam cum de fectibus suis assumeret.

Respondeo quod congruum fuit dei filium assimere naturam humanam: cum aliquibus defectibus vt veram naturam humanam se assumpesisse manifestaret: et vt per exemplum nos ad profunditatem humilitatis inuitaret: sicut enim dicit Augu. 4 de tri. c. 10. Sicut diabolus superbus hominem superbientem perduxit ad mortem: ita christus humilis: hominem obedientem reduxit ad vitam: et etiam vt nos per passionem de seruitute dic bolica liberaret: quia hic modus liberationi nostre conuenientiffimus fuit: secundum Augu. 13 de trini. c. 10. Pro nobis autem patinon potuisset: nisi naturam humanam assumpsisset cum aliquibus defectibus suio. 2 1

Ad primum in oppositum dicendum quod per assumptionem modorum defectuum: non fuit habitus despectui: nisi per malitiam despicientium. Cum tamen propter assumptionem illam magis debuisset ab eis hono rari: quia quanto magnus: magis se humiliat pro subditorum vtilitate: tanto perfectius debet a subditis honorari.

¶ Ad secundum dicendum quod non melius potest infirmitas curari: quam eius causam destruendo. Sed causa nostre infirmitatis: fuit superbia propter cuius destructionem humiliauit se filius dei: naturam humanam assumendo cum aliquibus defectibus suis: et sic ordinauit nostram infirmitatem curare per contrarium sue causae

¶ Ad 3m dicendum quod sicut in natura diuina: non potest esse cul pa: ita nec penalis defectus: quia penalis defectus naturam creata adeo non separat: sed magis vnit: inquantum est materia exercende virtutis. defectus autem culpabilis a deo separat: secundum illud Isaie. 59. Iniquitates videre diuiserunt inter vos: et er deum vestrum. ideo congruum suit vt filius dei naturam humanam cum defectibus penalibus assumeret et non culpabilibus.

Questio III TErtio queritur: vtrum congruum fuerit: filium dei cum humana natura assumere omnes ipsius nature defectus: et videtur quod sic. ad hebtr. 2o Debuit per omnia fribus similari vt misericors h steret.

¶ Item Damas. libro 3. c. 6. Quod inassumptum est: non culpabile est: sed filius dei humanam naturam assumpsit ad curandum omnes eius defectibus. ergo eam assumere debuit cum omnibus defectibus suis.

¶ Item per misericordiam assumpsit nostram humanam naturam. secundum illud Luc I per viscera misericordie dei nostri visitauit nos oriens exalto: sed maiorem affectum misericordie ostendisse in assumendo. Omnes defectus nostros quam aliquos assumendo et aliquos non: ergo videtur quod omnes assumere debuit.

Contra. Ansel. li. 2. Cur deus homo bene ante medium dicit de christo quod ignorantiam non potuit assumere sapienter: sed non fuit congruum: filium dei aliquem defectum assumere cum humana natura: qui sapienter assumi non potuit. ergo non fuit congruum quod assumeret defectum ignorantie.

¶ Item non fuit congruum: ipsum assumere naturam humanam non integram: sed quidam sunt defectus: qui repugnant integritati nature: vt cecitas et membrorum defectus: ergo non debuit assumere omnes defectus humane nature.

Respondeo defectuum humane nature: quidam sunt culpabiles quidam penales. Culpabiles autem assumere non potuit propter summam rectitu dinem que in eo est.

¶ Penalium autem quidam sunt ex peccato persone in qua sunt consequentes. quidam autem ad peccatum disponentes: et quidam perfectioni gratie repugnantes: et istos assumere non debuit: quia nec ipsum dicebat: nec ad opus redemptionis nostre expediebat. Unde non assumpsit difficultatem ad bonum: nec pronitatem ad malum: nec ignorantie vitium. Alii autem sunt defectus: pure penales et illorum quidam sunt personales: sicut sunt diuersa egritudinum genera: et sic de aliis: qui defectus aliquas personas specialiter respiciunt. et hos defectus filius dei: cum humananara non assumpsit. Alii sunt totam naturam humanam consequentes: et omnes istos filius dei cum natura humana assumpsit: quia vt defectus totius humane nature curaret: ipsam naturam humanam assumpsit.

Ad primum in oppositum dicendum quod illa auctoritas intelligenda est quantum ad omnia que consequuntur totam naturam humanam. nec ad peccatum in elinant: nec perfectioni gratiae repugnant.

¶ Ad secundum dicendum quod sicut in hoc quod assumpsit naturam humanam: in qua omnes conueniunt: curauit omnes homines quantum in se fuit: ita in hoc quod assumpsit defectus consequentes totam humanam naturam: et quibus quasi praiemordialibus causis oriuntur alii personales defectus omnes alios defectus curauit: quantum in se fuit.

¶ Ad tertium dicendum quod minor est falss. non enim suis sed effectus misericor die: si defectus assumpsisset: quos ipsum assumere non decebat: et ad peccatum inclinant: et perfectioni gratiae repugnant: quia hoc ad releuationem nostre miserie non expediuisset.

Quaestio IIII. Uarto queritur: vtrum illos defectus: quos cum humana natura assumpsit contraxerit: et videtur quod sic. Illud contrahitur: quod cum alio trahitur sed defectus quos assumpsit cum humana narad se traxit.

¶ Item illud quod ex principiis nature causantur: cum nama contrahitur: sed isti defectus scilicet fames et sitis: et huiusmodi causantur ex naturalibus principiis corporis humani. Causantur enim per mutuam actionem: et passionem contrariorum. ergo istos defectus filius dei cum humana natura contraxit.

¶ Item defectus in quibus proles a suaorigine assimilatur patri vel matri contracti sunt sed in illis defectibus: quos filius dei cum humana natura assumpsit a sua origine assimilatus est matri. ergo illos defectum contraxit.

Contra. defectus voluntarie assumpti non sunt concti: sed secundum Damas. liro 3. c. 17. Filius dei cum humana natura famem et sitim voluntarie assumpsit. ergo illos cum natura humana non contraxit.

¶ Item defectus contracti nobis propter culpam originalem debentur. Unde secundum Augu. 13 de tri. c. 16. Omnia mala huius seculi dolores laboresque hominum veniunt de meritis originalis peccati: sed christus non habuit originalem peccatum. ergo fames et sitis et similia non fuerunt in ipso defectus contracti.

Respondeo quod filius dei defectus illos: quos cum humana natura assumpsit non contraxit. Illos enim defectus dicitur pure contrahere: quos a sua origine simul cum nam sua in se: vel in suis naturalibus causis accipit: et ipsam naturam prout in ipso est de necessitate consequuntur. Defectum autem nature humane: qui fuerunt in christo:equamuis in ipso fuerunt a sua origine: non tamen de necessitate consecuti sunt naturam humanam prout in ipso fuit: sed voluntarie et dispensatiue tales defectus in sua natura humana permisit et reliquit. Predicti enim de fectus non consequuntur naturam humanam de necessitate: nisi in quantum tracta est a primis parentibus: et proximis per originem vitiosam natura autem humana christi ex matre accepta est: non per vitiosam originem. Unde nec peccatum originale habuit. Predictos ergo defectus non contraxit: quia ipsos cum natura sua non de necessitate contraxit: sed voluntarie assumpsit. Ex dictis patet solutio ad primum in oppositum: quia quamuio praedictos defectus cum natura humana ad setraxit: voluntarie tamen hoc fecit.

¶ Ad secundum dicendum quod fames et sitis in homine: quamuis causentur ex principiis nature sibi relicte tamen filius dei assumere potuit naturam humanam cum perfectione primo sibi indita pro habente aliquam penalitatem oriri in homine: et ideo in hoc quod naturam humanam cum illa perfectione assumere voluit: praedictos defectus in assumpta naura voluntarie reliquit.

¶ Ad tertium dicendum quod non oet quod maior sit vera nisi defectus illi de necessitate consequantur naturam prolis: prout in ipsa est. Predicti autem defectus non de necessitate consecuti sunt naturam humanam: prout in christo fuit: vt dictum est.