Articulus 7

Questio II

Rimo ostendo quod potest resurrectionem non cognoscet quilibet homo omnia peccata que fecit. In iudicio non presupponuntur reo sua crimina nisi vt sibi detur defensionis locus: sed in extremo iudicio non erit locus defensionis malis: et cum ergo eis reducere ad memoriam omnia peccata sua esset ea ipsius proponere videtur quod eis ad memoriam non reducentur.

¶ Item quanto homo perfectiorem habet charitatem: tanto magis dolet de his pro quibus cognoscet se deum offendisse: sed si in resurrectione perfectiorem habebunt charitatem quam habuerunt in hac vita. ergo si cognosceret ea pro quibus aliquando deum offenderunt vehementer dolerent: quoam impossibile est: quia vt habetur Apoc. 21. Dolor non erit vltra: ergo electi non cognoscent peccata que aliquando habuerunt.

¶ Item reprobi non cognoscent bona que aliquando fecerunt: quia de illis gauderent: ergo a simili nec electi cognoscet peccata que aliquando habuerunt ne de ipsis dolerent.

Contra rationabile est vt accusantes. defendentes. et testificantes cognoscant ea que versantur in iudicio. sed secundum apostolum Ro 2. In iudicio cogitationes erunt accusantes aut defendentes. et conscientia vni cuique reddet testimonium: cum ergo omnia tam bona quam mala hominum facta in illo iudicio versabuntur: omnia hominis facta tam bona quam mala simul ad memoriam reducentur.

¶ Item Augu. 20. de ciui. c. 14. Quedam est intelligentia diuina qua fiet vt vnicuique opera sua vel bona vel mala cuncta in memoria reuocentur et mentis intuitu mira celeritate cernantur: vt accuset vel excuset suam conscientiam.

Respondeo quod in iudicio cognoscet quilibet homo omnia peccata quae fecit: dictat enim recta ratio quod in iudicio tam illi contra quem datur sententia quam illi pro quo datur manifstari debeat causa sententie: vt non tantum assistentibus appareat rectitudo sententie iudicis: sed etiam illis contra quos profertur et illis pro quibus profertur: vt etiam isti maiorem rationem habeant iustitiam diligendi: et aliis non detur occasio comtra sententiam murmurandi: et ideo in extremo iudiciomali cognoscent ea pro quibus damnabuntur: et boni ea pro quibus premiabuntur. Est etiam specialis ratio quare mali cognoscent sua mala: quia scilicet ex illa cognitione amplius affligentur: et boni sua mala preterita: quia ex cognitione remissionis eorum amplius consolabuntur: et diuinam misericordiam collaudabunt. Unde Grego. 4. libro moralium versus finem exponens illud psal. Misericor dias domini in eternum cantabo etc. Quomodo misericordias domini in eternum cantat qui se miserum fuisse ignorat: et si mistrie transacte non meminit: vnde largita ti misericordie laudes reddit.

Ad primum in oppositum dicendum quod maior est falsa. non tantum enim vt detur reo defensionis locus proponuntur sibi in iudicio crimina sua: sed etiam alia de causa: que in corpore quaestionis est dicta.

¶ Ad se cundum dicendum quod sicut dicit. Grego. vbi prius. plerumque incolumitatis tempore ad memoriam dolores preteritos sine dolore reducimus: et quo nos egros fuisse recolimus: eo nos incolumes plus amamus. erit ergo et in illa beatitudine culpe memoria non que mentem polluat: sed que nos letitie altius astringat.

¶ Potest etiam aliter dici quod cum actus actiuorum sit in patiente disposito: et electi eo quod totaliter erunt. perfecti per gloriam: erunt totaliter indispositi ad susceptionem doloris: displicentia quam habebant de suis peccatis nullum poterit in eis causare doloremi sicut poterat in hac vita: quando erant capaces doloris.

¶ Ad tertium dicendum quod mali cognoscent bona que aliquando fecerunt: nec ex illa cognitione consolabuntur: sed amplius affligentur. magnus enim dolor est cum homo cognoscit se multa perdidisse. vnde dicit Boetius 2o lib. de consolatione. prosa. 4o quod in omniaduersitate fortune infelicissimum genus est infortunii fuisse felicen.

¶ Uel potest dici quod reprobi post resurrectionem ita perfecti erunt a pena possesum: quod omnino erunt indispositi ad gaudii susceptionem: et ideo dato quod tunc eis placeant bona que aliquando fecerunt: quia scient se minus punitos quam si ea non fecissent: illa complacentia nullum poterit in eis gaudium generare.

Questio II.

SEcundo quaeritur vtrum quilibet poterit legere in alterius conscientia. Et viquod non. prouer. I1. Qui sidelis est celat amici conmissum: sed deus fidelis est: et omnes boni amici eius sunt. ergo in resurrectione celabit omnia peccata eorum.

¶ Item solatium est miseris socios habere in miseria: sed peccatum est maxima miseria. ergo essent solatium reprobis. si in resurrectione viderent peccata aliorum.

¶ Item clarior est angelorum cognitio quam humana: sed vt ostensum est li. 2. angeli non possunt legere in conscientiis nostris: non enim possunt videre cognttiones nostras. ergo nec in resurrectione vnus homo: poterit legere in alterius conscientia.

¶ Item magister huius di. ca 4. non irrationabiliter putari potest peccata hic per penitentiam tecta et deleta etiam illic tegi aliis. Cuonnttea Io lunet ilu. i con. c. 6qanitenalois concilia cordium. Gesta et cogitata bona vel mala tunc erunt aperta: et quia tunc erunt omnia nota omnibus poterunt de se iudicare et de aliis.

¶ Item glo. super illud apoc. 2o. Libri aperti sunt dicit quod per libros possunt intelligiconscientie singulorum queapert e omnibus erunt.

Respondeo quod in iudicio quilibet per diuinam virtutem poterit legere in cuiuslibet conscienntia omnia bona et mala que nunque fecit vt omnes videant quod in cuiuslibet damnatione et premiatione deus iuste ponderabit bona et mala eorum que nunquam fecerunt vt sic omnibus appareat diuine iustitie rectitudo in cuiuslibet dum natione: et praiemiatione: et magnitudo liberalitatis diuine inbonorum suorum communicatione omnibus quantum in ipso fuit: et magnitudo misericordie in hoc quod electos suos a peccato purgauit.

Ad primum in oppositum dicendum quod illa anctoritas intelligenda est quand manifestatio commisui esset ad amici confusionem: sed manifestatio peccatorum quam aliquando habuerunt electi non erit ad confusionem eorum immo omnes boni illa videntes pro eorum remissione diuinam misericordiam laudabunt: et ipsos electos: quia per penitentiam viriliter sur rexerunt et perseuerauerunt.

¶ Ad secundum dicendum quod in reprobis ex aliquo quod ipsi videant nullum tunc poterit solatium generari: quia totaliter indispositi ad solatii susceptionem: immo ex visione peccatorum per penitentiam in electis deletorum affligentur: recogitantes quod illa peccata sua si voluissent delere per penitentiam potuissent cum adiutorio dei.

¶ Ad terti um dicendum quod illud argumentum bene procedit de cognitione naturali: sed illa cognitio qua quilibet cognoscet in iudicio alterius conscientiam naturalis non erit: sed hoc fiet supernaturaliter per virtutem diuinaura.

¶ Ad 4m dicendum quod aut ibi non est assentiendum magistro. aut intelligit quod tegentur quo ad verecundiam non quo ad notitiam.

Questio III.

TErtio queritur vtrum omnia merita et demerita propraet aliea poterunt ab aliquo simul videri.

Respondeo quod a beatis quia videbunt in verbo poterunt omnia peccata simul et vno intuitu videri: non autem a reprobis: quia vt ostensum esta libro 2. et 3o intellectus naturali virtute non potest plura simul intelligere distincte et plene: quamuis plura cognoscere possit sub ratione vna. omnia tamen praedicta cognoscent reprobi in valde paruo tempore: quod notatur: per hoc quod dicit Aug. 2o de ci. c. 14 quod memtis intuitu mira celeritate cernentur. maxime ad hoc cooperante diuina virtute vt reprobi amplius confundantur.

¶ De libro vite hic nihil tango: quia de illo libro. 3. di. 31. satis dictum est.