Articulus 2

Quaestio I.

PRimo ostendo quod baptsmus Io. non erat sacramentum. Aug. libro 5. de baptismus contra dosionatistas longe ante medium dicit quod Io. baptizabat baptsmus non diu mansuro: sed quantum satis esset ad parandum viam domino. Sed primparatorium ad viam domini non erat sacramentum: sed dispositio ad susceptionem sacramentorum eius: ergo baptismo Io. nen erat sacramentum.

¶ Item Glo. super illud Io. 3. erat Io. baptizans. Quantum cathecumis nondum baptizatis prodest doctrima fidei: tantum profecit baptismus Io. ante baptisium christi: sed praedicta doctrima non est sacramentum: ergo baptismuo Io. non erat sacramentum.

Contra sacramentum est sacre rei signum: sed baptismus Io. erat sacre rei signum: erat enim signum baptismi christi: quia erat via et priparatio ad ipsum: vt habetur in glo. super illud Io. 3. Et baptizabat: ergo erat sacramentum.

Respondeo quod si extendamus nomen sacramentad omne sgnum rei sacrantis suscipientem. sic baptismus Io. erat sacramentum: quia expresse repraesentabat christi baptisitum: qui est res sacrans suscipientem: si aut restringamus nomen sacramenti ad id quod est sacre rei signum et causa: sic non erat sacramentum: quia non conferebat gratiam ex vi sacramenti: vt in 3 q. ostendetur. Unde respectu baptismi christi debet dici fuisse sacramentale: quia fuit quedam dispotmo et preperatio ad illius baptismi susceptionem: et pro tanto potest dici pertinuisse ad no l. per reductionem.

¶ Argumentum ad partem secundam procedit de sacro secundum quod extenditur ad omne signum rei sacrantis.

¶ Alia duo ad partem primam procedunt de scramento secundum quod est sacre rei signum et causa.

Quaestio II

SEcundo queritur a quo Io bapistus fuit in stitutus. Et videtur quod a deo: quia ille facit rem cuius auctoritate sit. Unde ille Angelus quod Moysi loquebatur in persona dei dixit. Ego sumdeus patris tui. Exo. 3. Sed Io. baptizauit auctoritate christi: vndc vt pater Io. primo. Io. dicit. Qui misit me baptizare in aquaetc. ergo christus Io. baptisum istituit.

¶ Item vt habetur Mat. 21. christo querenti de baptismo Io. vtrum esset ex celo: aut ex hominibus: iudei quod libenter impedissent: non fuerunt ausi dicere quod ex hominibus: ergo non fuit ab homine institutus.

Contra si non fuisset institutus a Io. sed tantummodo baptizasset auctoritate christi non debuisset dici baptismus Io. quia baptismus quo auctoritate christi baptizabant eius discipuli: non dicebatur baptismus alicuius disciptuli: cum ergo ille baptismus specialiter diceretur baptismus Io. ab ipso institutus fuit.

Respondeo. quod diuina institus alicuis rei duplex est:quedam expresse a deo: quedam oculta mediante ministro cui soli committitur potestas instituendi: alii tamen potest conuenire potestas exequendi: vel cui soli committitur potestas instituendi et exequendi primoodo fuit institutus baptismus christi ab ipso christo. Secundoodo fuerunt instituta sacramenta legalia. deus enim illa instituit per Moysen: sed institutorum execuus non fuit soli moysi commissa. plurles enim alii illa sacramenta ministrauerunt 3oo fuit institutus baptismus. Io. a deo. auctoritate enim dei Io. illum baptisium instituit: et sibi soli fuit executio reseruata. Unde institutio illius baptismi non fuit nisi ad tempus vite Io. baptiste.

¶ Argumenta ad partem primam non plus concludunt: nisi quod baptismus Io. fuit institutus a deo: et hoc verum est: fuit tamen institutus mediante Io. tamque singiturari mininistro: et institutionis et executionis.

¶ Ad argumentum ad partem aliam dicendum: quod quamuis baptismus Io institutus fuerit a deo modo praedicto: tamen recte dictus est bypsus Io. eo quod ipse solus fuit minister primarie institutionis et executionis illius baptismi: et quia ab ipso erat totum quod in illo baptismo fiebat ratione operis operati: quia sic per illum baptismum nihil interius in anima fiebat: sed baptismus christi quo baptizauerunt eius discipuli non fuit ipsis mediantibus a deo institutus: sed immediate a deo: nec ab ipsis erat interior operaus que per baptisitum christi in suscipiente

¶ Questio I

TErtio queritur vtrum baptismus Io. confere bat gratiam. Et videtur quod sic. quanto sacramenta fuerunt legi euangelice propinquora tanto fuerunt magis accedentia ad perfectionem: vnde dignio. ra fuerunt sacramenta l. scripte quam ilices nature. Sed baptismus Io. fuit a pinquor scilicet euangelice quam circuncius: cum ergo circuncisio gratiam conferret: mlto fortius baptismuo Io.

¶ Item Mat. primo dicitur quod Io. fuit baptizans in deserto in remissionem peccatorum: sed remissio peccatorum non est nisi per gratiam: ergo baptismus Ioan. gratiam conserebat.

Contra gl. super illud Lue 3 praedicans baptisitum poenitente: dicit quod Io. dare non potuit baptisium quo peccata soluerentur: Sed baptismo quo consertur gratia. soluuntur peccata: ergo baptismus Io. gratiam conferre non poterat.

¶ Item illo baptismo in quo christus interius non baptizat non confertur gratia. Sed taluis erat baptismus Io. Unde de consecr. di. 4. Aliud: et est sumptum ab Aug. super Io. trac. 5. versus si. Si quos baptizauit iudas non sunt interum baptizati: et quos baptizauit Io. iterum sunt baptizati: ergo in baptismus Io. non conferebatur gratia.

Respondeo quod tantum punt papstum Io de virtute et non plus quantum sibi dare voluit principalus instituens causa: institutus aut fuit a deo sicut a principali causa: vt patet ex quaestine praecedenti tantum: ergo hunit de virtute et non plusquantm sbi deus dare voluit: deus aut noluit sibi dare virtutem gratiam conferendi: nec characterem imprimendi: non danda enim est pramperationi virtus que postea est in medicima futura: baptismus aut Io. fuit quedamlpreparatio ad baptismum christi: et per ipsum fuit quedam assuefactio hominum ad baptismum christi recipiendum: et ideo nec characterem imprimebat: nec gratiam conferebat: sed baptisitum christi significabat: et quo ad hoc erat aliquo modo sacramentum: et ad eius susceptionem pramperabat: et quo ad hoc erat sacramentale: et erat matera merendi quo ad illos qui ipsum in fide et deuotione suscipiebant

¶ Unde Mat. 3. dicit. Ego quidem vos baptizo in aquain poenitentiam: qui autem post me venturus est: et sequitur: vos baptizabit in spiritu sancto.

Ad primum in oppositum dicendum quod maior veritate habet de accessu ad perfectionem quantum ad expressionem signisicandi: et sic baptismo Io. fuit perfectior quam circuncisio: expressius enim quam circuncius baptisium christi significauit: vnde sibaptismo Io. non fuisset institutus nisi ad significandum baptisium christi non fuisset superflua eius institutio: eo quod per ipsum significabatur expressius baptismus christi: quam fuit significatus in id est vei tamen vt visum est in corpere quaestionis non fuit institutus causa significandi tantum.

¶ Ad 2m dicendum: quod ibi non dicitur quod Io. esset baptizans in renissionem peccatorum: sed quod erat baptizans et praedicans baptisitum poenitentie in remissionem perctorum id est baptismum christi in quo erant remittenda peccata: vnde glo. super illud Luc. 3 praedicans baptismum penitentie. dic. non ait dans baptismum poenitentie: sed predicans.

Quaestio IIII

QUarto queritur vtrum baptsmo Ioan baptizati remanserunt obligati ad recipiendum baptisium christi: et videtur quod non: magister in littera huius di. c. vltio. Qui speci posuerunt in baptismo Io. et patrem et si. et spiritum secntum credebant: non post baptizati fuert: sed impositio ne manuum ab apostolis super eos facta spiritum scilicet acceperunt.

¶ Item in receptione sacramentorum quod datur non est iterandum: sed si aliquid omittitur postea est suppledum. extra de clerico per saltum promoto: cum ergo in baptismo Ioan. daretur ablutio exterior non fuit iteranda: sed interior supplenda.

Contra de consecr. di. 4. Aliud: et suptum est ab Aug. si Io. trac. 5. versus si. Si quos baptizauit Iudas non interum sunt baptizati. Et quos baptizauit Io. interum sunt baptizati.

¶ Item Aug. 5 libro de baptismus contra donatistas lltioge ante mectum Dominus ispus christus tali baptismos mundat ecclestiam: quo accepto nullum alterum requiratur. Io. autem tali baptismo praetingebat: quo accepto esset etiam baptismum dominicum necessarium.

Respondeo. cum baptismus Io esset quaedam preparatio ad baptismum christi: sicut ad medicinam sanatiuam: ideo sicut accepta praepaeratione: nihilomi nus est infirmo necessaria medicina: sic illis qui baptismum Io. susceperant necessaria erat baptismi christi susceptio: sicut bene ostendunt auctoritates allegate ad hanc partem.

Ad primum in oppositum dicendum: quod illa opio magistri que modo communiter non tenetur: nec facit pro illa opinione illud quod habetur Act 8 quod Petrus et Ioan nes non baptizauerunt illos qui in samaria receperant verbum dei: sed tantummodo imponebant manus super illos: et accipiebant spiritum secntum: quia illi baptizati erant a Philippo in nomiue isophu christi: vt patet per. tex. ibidem: expresse autem inuenitur Act. is quod baptizatos baptismo Io. Paulus baptizauit baptismo christi.

¶ Ad 2m dicendum: quod maior non est vera de eis que in sacramento ita connexa sunt: quod neutrum sine alio concommunitantem possit effectum habere sacramenti: sic autem se habent in baptismo ablutio et forma verborum: vnde si hodie aliquis ab lueret puerum: et die crastina diceret formam verborum non esset puer baptizatus: nisi iteraretur ablutio.