Circa litteram

CIrca litteram (Non caro sentit: sed anima ad huiusmodi intelligentiam notandum quod secundum Auicen. 6 naturalium libro 4. c. vlti. Quedam que sunt ipsius coniuncti: dicuntur esse animem quia principaliter sunt per animam: quamuis expleantur per corpus: vt sentire: et similia quedam dicuntur esse corporis: quia primo cipaliter sunt per corpus quamuis pertingant vsque ad animam: sicut somnus: et similia: et ideo dicimus quod ira tristitia timor gaudium: que sunt passiones appetitus sensitiui: sunt passiones anime: quia quamus secundum philosophum I de anima sint ipsius consuncti: sunt tamen principaliter per animam organo corporis mediante: quedam non per corpus imo et sine corpore sentit: huic videtur consentire Cassi. libro de anima dicens de anima quod viuit in se post huius seculi amissionem videt audit tangit ac reliquis sensibus efficacius valet. Contrarium videtur sentire philosophus I de anima.

¶ Respondeo: sentire ipsius anime separate: et suum sentire per corpus non dicuntur vniuoce: sic dico de timore et aliis passionibus: et sic patet quomodo concordaridebeant auctoritates praedicte. Suscepit enim nostram vetustatem sper vetustatem intelligens penalitatem: quia non fuit in homine: quando primo nouiter fuit factus: vnde in primis parentibus: non fuit quando primo facti sunt. Non enim assumpsit ignorantiam aliquam.

¶ Contra Damas. libro 3. c. 20. dicit quod ignorantem assunpsit naturam.

¶ Responsio quod ignorantiam non assumpsit cuius ratio superius dicta est Di. 14. et sufficienter probatum est in hoc quod ostensum est: animam eius habuisse scientiam omnium preteritorum praesentium et futurorum et multorum fieri possibilium quae nuquam fient. Dicendum ergo ad auctoritatem Damscilis. quod loquitur de natura: prout in aliis pueris est: non de illa particulari natura: que in ipso erat. Uel intelligenda est auctoritas secundum apparentiam non secundum existentiam.

¶ Uel potest dici quod hoc intelligitur de illa natura humana: si relinqueretur naturalibus suis. sic enim non haberet futurorum contingentium certam cognitionem. Ut homo habuit tristitiam: quam in eo suscepit affectu id est secundum naturam mihi communem: et pro dilectione quam habuit ad me. Doles igitur domine Iesu vulnera mea non tuas id est provulneribus peccatorum meorum non tuorum. Unde in persona christi dicit palmo. Que non rapui: tunc ex soluebam. glo. Non peccaui: et penas dedi. Nos ita dicimus hominem passibilem a dei filio susceptum. Hominem idest naturam hominis Aliter contristatur quis per propassionem: aliter per passionem. Hic notandum quod quia passio importat immutationem patientis: et res non dicitur immutari simpliciter: quando illud: quod in ea principale est: remanet immutatum: ideo simpliciter loquendo quando ratio non mutatur per passionem a sui equitate non dicitur proprie passio: sed propassio quasi prssio: non attingens vsque ad rationis immutationem: hoc modo passifuit in christo efferent quidem hec impetu passionis: non tamen passionis dolorem inferent. No scilicet passionis: que obnubilat rationem At vero si dominici corporis solum insta natura sit: vt feratur in hunidis et sistat in liquidis: et structa transcurrat etc. Hic sciendum quod hec non dicitur fuisse natura illius corporis: quia hoc sibi conueniret virtute corporea: sed quia sibi conueniebat virtute diuina natura illius corporis vnita. Non habens naturam ad dolendum Hic naturam ad dolendum notat necessitatem dolendi a natura contractam non voluntarie assumptam. Unde ex praedicto verbo concludi non potest quod dolor eius fuerit miraculosus Quam ergo infirmitatem dominatam huius corporis credis: cuius tantam habuit naturam virtutem Hic infirmitatem dominatam vocat que ex necessitate est contracta non voluntarie assumpta: nec voluntati subiectal. Poducens hoc aurem manus clauum dolent hic intendit negare dolorem passionis que obnubilat rationem non dolorem pro passionis. Non tamen vitiose infirmitatis nostre erat forma in corpore per istum sicut magister exponit potest saluari quicquid Hyla. in hoc capitulovidetur apparenter dixisse minus bene per hoc enim videtur non intendisse excludere a christo dolorem: sed passionem obnubilantem intellectum et meritum patiendi: et conctam necessitatem: licet aliqui dicant Hylarium verba praedicta retractasse: et librum vbi retractauit inspexisse. Non ergo sibi tristis esti: quid sic intelligendum est quod sibi tristis fuit tristitia naturali: sed aliis tristitia rationis inferioris: prout per rationem intelligimus partem anime intellectiuam que comprehendit voluntatem et rationem.