Articulus 3

Questio I

PRimo ostendo quod per confessionem naturalem non delentur peccata venialia: sine generali confessione possunt venialia remitti per contritionem: et sine contritione non possunt remitti per generalem confessionem: ergo non remittuntur per generalem confessionem: sed per contritionem.

¶ Item quandoque aliqua peccata venialia per generalem contritionem non remittuntur: vt sunt illa in quibus remanet voluntas habitualiter: sed ad remissionem venialium plus valet generalis contritio quam generalis confessio: ergo sunt aliqua peccata venialia quae per generalem confessionem non remittuntur.

¶ Item Io. in primam cano. c. I. Si dixerimus quod peccatum non habemus nos ipsos seducimus: et veritas in nobis non est: cum ergo multi faciant confessionem generalem mortalibus carentes: si per illam confessionem remitterentur venialia: tales omni peccato care rent: ergo per eam venialia non remittuntur.

Contra si per eam non remittuntur venialia multo minus mortalia: ergo frustra fieret cum per eam nullum peccantum remitteretur.

¶ Item potentior videtur ad remissionem peccatorum venialium gnaturalis confessio: quam aspersio aqua bedicte: vel epistalis bedictio: sed peccata venialia dicuntur remitti per aspersionem aquae bedicte. de consecr. di. 3. Aquam. et per episco palem bedictionem. Unde decre. di. 28 Presbyterum: bedi ctio sacerdotis sanctificationis traditio est: ergo multo fortius per generalem confessionem.

Respondeo quod duplex est generalis confessio: quedam sacramentalis quae sit sacerdoti in occulto: quaedam non sacramentalis que sit in prima et completorio in publico. Prima est cum homo de peccatis venialibus sacerdoti confitetur in occulto de generibus singulorum: et non de singulis generum: et per hanc remittuntur venialia: et per modum meriti inquantum excitat motum voluntatis: et feruo rem charitatis: per quae sit venialium remissio: et ex vi sacramentilicet per absolutionem sacerdotis: per aliam autem non fit venialium remissio ex vi sacramenti: sed tantummodo per modum meriti: quod principaliter consistit in contritione ad quam habendam iuuatur homo per confessionem generalem et orationem sacerdotalem. Ratio autem quare ad remissionem venialium non est necessaria contritio specialis: nec confessio est: quia non auertunt a deo: et simul stant cum charitate: quod de mortalibus dici non potest.

Ad primum in oppositum dicendum: quod non plus concludit nisi quod principalius remit tuntur per contritionem quam per generalem confessionem: et quod sine generali vel speciali contritione remiti non possunt per generalem confessionem: et hoc est verum: generalis tamen confessio iuuat ad illam contritionem habendam: et ad augendum iam habitam.

¶ Ad secundum dicendum: quod illa peccata venialia in quibus voluntas remanet habitualiter: non comprehenduntur sub generali contritione: et ideo neque per illam: neque per generalem confessionem remittuntur: sed tantum illa que voluntati displiceret: si ad memoriam hominis in speciali reducerentur.

¶ Ad tertium dicendum: quod non fuit intentio beati Io. negare hominem posse ese sine omni peccato per aliquod momentum temporis: sed quod ista vita sine peccato transigi non potest: nec homo sine aliquo peccato diu manere de lege communi.

¶ Primum argumentum ad partem aliam quamuis gratia conclusionis possit concedi: tamen ex vi forme non concludit: quia si faciens confessionem generalem de nullo peccato veniali contereretur: nec in generali nec in speciali: adhuc confessio generalis non fieret frustra: quamuis per eam nullum peccatum remitteretur: quia aliquam dispositionem faceret in homine ad contritionem.

¶ Ex dictis patet solutio ad quaestionem secundam.

Quaestio III.

Tertio queritur vtrum per confessionem generalem deleantur mortalia oblita. Et videtur quod non: quia homo de sua negligentia non debet commodum reportare: sed si homo purgaretur a peccatis per suam negligentiam oblitis per generalem confessionem: de sua negligentia commodum reportaret: quia si esset eorum memor: teneretur illa confiteri in speciali: ergo non remittuntur per confessionem generalem.

¶ Item per ea non remittuntur peccata per ignorantiam commissa: vt patet in fidelibus: ergo a simili nec oblita.

Contra ad quorum peccatorum remissionem non est necessaria contritio specialis sufficit confessio generalis: sed ad remissionem mortalium oblitorum non est necessaria contritio specialis: ergo ad hoc sufficit cum contritione confessio generalis.

Respondeo quod per confessionem generalem cum generali contritione remittuntur mortalia oblita: deus enim ab homine non requirit vltra illud quod potest: de oblitis autem quamdiu oblita sunt: homo in speciali non potest conteri: neque confiteri: tenetur tamen homo facere quod in se est secundum quod humana patitur fragilitas: vt omnia sua peccata mortalia ad memoriam in speciali reuocet: et si de oblitis postea memor fuerit: tenetur postea in speciali conteri: et confiteri. Nec intelligendum est quod ad remissionem mortalium oblitorum sufficiat generalis confessio: non sacramentalis: si homo habeat copiam sacerdotis et facultatem confitendi: quia his habitis tenetur de mortalibus oblitis generaliter confiteri: et a sacerdote recipere absolutionem.

Ad primum in oppositum dicendum: quod si homoper suam negligentiam aliqua peccata mortalia tradit obliuioni: non reportat ex hoc commodum: quia illa negligentia sibi imputatur in peccatum: et si de illis in speciali confiteretur facilius obtineret remissionem: et maioris partis pene relaxationem.

¶ Ad secundum dicendum: quod non est simile: quia magis est inuincibilis ignorantia facti: quam ignorantia iuris: quia aliquid iuris potest homo ab alio requirere: quod de suo facto secreto non potest: vtraque tamen ignorantia si simpliciter inuincibilis esset hominem a peccato totaliter excusaret.

Questio. IIII

QUarto queritur vtrum peccet confitens confitendo peccata quae non fecit. Et videtur quod non. decre. di. 5. Ad eius. Bonarum memtium est ibi culpas suas cognoscere: vbi culpa non est.

¶ Item sine peccato potest homo satisfacere pro peccato quod non fecit: vt superius habitum est: ergo a simili et confiteri de peccato quod non fecit.

Contrarium tenet magister huius di. c. penul.

¶ Item Aug. primo libro de ci. c. 21. Falsi testimonii: non minus reus est qui de seipso falsum fatetur: quam si aduersus proximum hoc faceret.

Respondeo quod confitens se fecisse peccatum quod non fe cit: dupliciter peccat: tum quia conscientiam suam in hoc sacerdoti non manifestat: sed magis occultat: tum quia mentitur: quod sine peccato esse non potest. Unde magister huiu dist. c. penul. et est. 22. q. 2. Cum humilitatis. Cum humilitatis causa mentiris: si non eras peccator antequam mentireris: mentiendo efficeris quod euitaueras.

Ad primum in oppositum dicendum: quod ibi debet accipi cognoscere pro formidare: iuxta illud Iob. 9. Uerebar omnia opera mea.

¶ Ad secundum dicendum: quod non est simile quia satisfacere pro peccato alterius est consonum charitati: sed quod homo confiteatur se fecisse peccatum quod non fecit: est contrarium veritati.