Articulus 1

Quaestio I.

PRimo ostendo quod christus inquantum homo potest peccata remittere in baptismo Math. 9. dicit. Saluator: vt autem sciatis quia filius hominis potestatem habet dimittendi peccata etc.

¶ Item Io. primo. Super quem videris spiritum descendentem et manentem super eum: hic est qui baptizat in spiritu scilicet sed cili cilicet descendit super christum inquantum homo est: et baptizare in spiritu scilicet est remittere peccata: ergo christus in baptismo potest peccata dimitte re inquantum homo.

¶ Item maius est expellere diabolum quam eius effcuntum. fortior est enim causa quam effectus: sed peccatum est effectus diaboli: vnde Sap. 2. dicitur. Inuidia diaboli mors intrauit in orbem terrarum. Cum ergo christus inquantum homo potestatem humerit demones expellendi: quod patet: quia discipulis suis illam dedit: mlto fortius inquantum homo potest expellere peccatum.

Contra. Aug. homelis 83. super Io. versus fi. loquens de creatione iustorum et iustificatione impiorum dicit quod si vtraque est equalis potentie: hec maioris est misericordie. Sed christus inquentum homo non habet positionam creandi: ergo nec iustificandi.

¶ Item Augu. li. 83. q. q. 53. Soli deo conuenit illuminare animas: sed in remissione peccatorum in baptismo illuminatur anima: ergo solus deus potest peccata remittere.

Respondeo. quod largissime accipiendo nomen remissionis: remissio peccati in baptismo qua drupliciter potest intelligi esse ab aliquo scilicet effectiue: meritorie. ministerialiter. et hoc vel sacramentum instituendo: vel institutum admistrando.

¶ Primomo a christo inquantum est homo non potest esse renissio peccatorum: sed sic est ab ipso inquantum est deus.

¶ Secundoo est ab eo inquantum est homo: quia inquantum est homo propter suam passionem meruit vt in baptismo remittantur peccata.

¶ Tertiood est est ab eo inquantum est homo: quia inquantum est homo misterialiter sacramentum instituit in quo remit tuntur peccata. Ipse enim inquantum deus fuit institutionis principalis causa.

¶ Quartos est remissio peccatorum a ministris ecclsie: et de talireminssione dixit christus discipulis: quorum remiseritis peccata remittuntur eis. Io. 2. Sed sic improprie dicitur aliquis renittere peccatum

Ad primum in oppositum dicendum: quod illa auctas intelligitur de filio hominis ratione diuine potentie: vt patet per gl. ibide.

¶ Ad 2m dicendum: quod ibi dicitur christus baptizare inquantum deus: quamuis cicilicet super ipsum descenderit ad ostendendum in eo plenitudinem gratie inquantum est homo

¶ Ad 3m dicendum: quod demones expellebat inquantum deus: et preterea humana natura christi magis erat capax potestatis expellendi demonem a corpore: quam peccatum ab anima: quia primu non requirit infinitatem potentie: sed 2m: eo quod 1m fieri non potest: nisi per gratie infusionem que non producitur in esse nisi per creationem: nec peccatum in homine est effectus diaboli: sed voluntatis proprie: non enim est a demone nisi suadendo et inclinando.

¶ Argumentum ad partem aliam procedunt de remittendo peccatum effectiue.

¶ Questio. II.

SEcundo queritur vtrum christus minstrio sacramentorum contulerit potestatem cooperandi ad emundationem interiorem. Et videtur quod sic: secundum philosophum libro 1. de generatione: que communicant in materia agunt et patiuntur abinuicem: sed omnes anime communicant in principio possibili: quod est eis loco materie: ergo possunt agere et pati ad inuice: ergo anima mistri potest cooperari ad emundationem interiorem anime illius cui sacramentum ministrat.

¶ ¶ Item corpus potest coperari ad in teriorem corporis emundationem: ergo a simili anima ad anime emundationem.

Contra. omne quod vere cooperatur ad interiorem anime mundationem oportet quod tangat eam: oportet enim quod virtus agentis simul sit cum patiete: sed nulla substantia creaia simul potest esse cum anima: quia vt dicitur de ecclesiasticis dogmatibus. c. 5o Illabi menti illi soli possibile est qui eam crauit: ergo nulla creatura cooperari potest ad anime emundationem.

Respondeo quod aliquem posse coopari ad emundationem interiorem dupliciter potest intelligi: aut ipsam emundationem interiorem attingendo: aut ad eam aliquo modo disponendo.

¶ Primo modo christus non contulit potestatem ministris scramentorum cooperandi ad emundationem interiorem: quia illa fieri non potest nisi per gratiam que non producitur in esse nisi per creationem. Nulla autem creatura capax est potentie per quam posset attingere actum creandi: siue per se creando: siue creantem adiuuando: sicut vnus iuuat alium ad nauem trahendum: siue instterum creantis essendo: virtus enim quam instrumentum recipit a principali motore proportionatur rei facte et modo faciendi: sed creatura non est capax virtutis que proportionetur distantie non entis ad ens: cum sit infinta: et nulla creatura capax sit nisi virtutis finite. finitum autem non proportionatur infinito.

¶ Secundous christus contulit ministris sctorum potestatem cooperandi ad emundationem interiorem: quia potestatem habent conferendi sacramentum quo ex institutione diuina disponitur suscipiens ad sui interiorem emundationem: sicut agens naturale inquantum est dei instrterm disponendo et organizando corpus dispositiue cooperatur ad anime infusionem: quamuis in multis sit dissimile.

Ad primum in oppositum dicendum quod maior intelligenda est de materia in qua sunt forme generabiles et corruptibiles per naturam qualis non est actualitas ipsius anime.

¶ Ad 2m dicendum quod non est simile: quia forme corporum que mundantur sunt generabiles et corruptibiles per naturam excepta anima intellectiua que incorruptibilis est nanliter: et tum est corporis humani substantialis forma.

¶ Questio. iii.

Tertio queritur que est illa potestas baptizandi quam christus dare potuit ministris: sed noluit.

Respondeo quod potestas in baptizando multipliciter distingui consueuit. vna in posse creare gratiam per quam anima mundatur. secunda in cooperado ad eius gre creationem. Tertia excellentie. Quarta inuocationis. Quinta institutionis. Sexta ministerii exteterioris. Primam potestatem nulli dare potuit. Sextam dedit Tertiam dare potuit: potuit enim dare talem potestatem alicui vt plus de gratia deus illi conferret quem baptizaret quam alii baptizato ab alio: sed hanc potestatem excellentie dare noluit: ne spes salutis in homine poneretur. Quartam similiter dare potuit. potuit enim facere vt in nomine Petri vel Pauit verus celebraretur baptismus: sed noluit ne baptismus diuideretur: et ne credi posset quod per virtutem puri homonis inuocati suscipiens sacramentum interius mundaretur. Quintam similiter dare potuit: potuit enim facere vt aliquis homo suum proprium baptismum institueret ad eius susceptionem: et suscipiens diuina virtute mundaretur: sed noluit: ne auctoritas sui baptismi minueretur. Secundam secundum magistrum dare potuit: sed hoc non est verum vt patet ex quaestione precedenti. Unde in hoc communiter opinio magistri non tenetur. Si enim verum diceret magiter difficile esset improbare errorem Auice. et quorundam aliorum dicentium quod intelligentia creata aliam creauit in virtute cause prime tanquam instrumentum eius: qui tamen opinio est erronea.

¶ Questio. iiii.

QUarto quaeritur vtrum christus conserre potuit potestatem creandi alicui creature: sed quia veritas huius quaestionis sufficienter hebetur in illam vtrum aliquid possit creari ab aliquo principio creato: que determinata est lib. 2o di. i. et etiam per ea que dicta sunt in 2. q. di. praesentis: et ideo de ista nunc supersedeo vt repetitio inutilis euitetur.