Articulus 4

Quaestio I. Rimo ostendo quod assumptio praedicta fuerit terminata ad vnitatem nature: sicut ex anima et corpore sit vnus homo: ita deus et homo vnus est christus: vt in symbolo Athanasii habetur. Sed vnio corporis et anime terminatur ad vnitatem nature ex duobus composite: ergo similiter videtur: quod humane nature vnio cum diuina persona: et natura terminata fuerit ad naturam vnam compositam ex duabus naturis.

¶ Item seruata veritate corporis et anime: nihilominus per vnionem ex illis constituitur vna natura: ergo a simili: quamuis in assumptione humane nature fuerit seruata veritas humane nature: et diuine nihilominus ex illis per vnionem suit constituta natura vna.

¶ Item Dam. libro 3. c. 3. dicit duas naturas vnitas inuicem secundum veritatem in vnam hypostasim conpositam filii dei: secundum hypostasim filii dei non posset esse conposita: nisi ex illis duabus naturis constitucreaur vna. ergo videtur quod vnio illarum naturarum terminata fuit ad vnitatem alicuius nature composite ex duabus.

Contra. Dam. eodem libro et eodem. c. 1 Incommunicabiliter et inalterabiliter vnite sunt adinuicem due nature: neque diuina natura excedente a propria simplicita te: neque vtique conuersa humana in deitatis naturam: neque vtique ex duabus vna facta composita natura: ergo predicta assomptio non fuit terminata ad vnitatem nature

¶ Item secundum Dam. eodem liro et eodem. c. vna natura contrariarum substantia lium differentiarum susceptiua non est: sed christus est eternus: et est ex tempore natus que repugnantia sunt circa eandem naturam. ergo videtur quod assumptio nature humane terminata non fuerit ad vnitatem nature.

Respondeo quod astumptio bumane nature terminata non tauit ad vnitatem nature: quia si fuisset ad vnitatesm nature terminata oportuisset vdam tramsmutari in aliam: aut vnam ex duabus constitui: quodest immpole matura n diuina tramutari non potest in umanam: nec econuerso ex natura etia diuina cum sit purus aceum: et quacumquam alia natura son potest vnduam natura componi. Componibilitas enim includit in quolibet componentium aliquam poxitantem.

Ad primum dicendum: quod ila similtundo non est axendeda in omnibus: soc in hoc quod sicut in homine sunt due nature in vna persona: ita in christo unt due naunture ice diuina: et humana ir venea personascicet in praesoa si.

¶ Ad ecundum dicendum: quom non est simile de vnione corporis et anie: et nature diuinem: et humane: quia in corpore est nanturalis aptitudo: vt perficiatur in quocum quam gradum essendi: pomini debito per ipsam animam intellectiuam: sicut per tormam: in anima est etiam naturalis abtitudo au peroficiendum corpus eo modo quo forma est fuem materie perfectio. Unde nec corpus der ste: nec aima der se haebsent suum completum existendi modume sec diuina natura petr se patet compietissimum existentie modum abisquam aliqua possibilitante: et ideo ex ipsa: et humama natura: quamuis vnite sunt in persona filui non fiuit hostre vnuam naturam constitui.

¶ Au 3m dicendum: quod Dam non intellexit quod hrpostasis filii dei eset composita secundum rer veritatem. Sedlocutus est ibi der quandam similitudinem volens der hoc expiterimen te qua ila persona est in duabus naturis sec hoenc est abecquam filius prnaitione compositione: vt inferius ostendetut.

Quaestio II. Secundo vtrur astumptio humane nature terminunta fuerit ad vnitatem persone. Et videt quod non: quia esse persona partinet ad nobilitatem: sequ nobilior est natura humammathimsi: quam alterius hominis: ergo cum in natura aliorum homi¬ num sit ratio personalitatis proprie multo fortius videtur quod natura humana in christo propriam hebeat personalitate ercom piopria vernio non fuit ierminata ad vnitatem persone.

¶ Item quod conuenit alicui nature per sua principia enssentialia non potest ab ea autoletri ipsius nature et principiorum suorum essentia lium integritate seruata: serro persosalitutis conuensuit nature umane petr sua principia essenentialia. Personam enim non est accidens hummane nature. Eum ergo natura humana in christo: et sua prinia esentialia remnsernt saluma videtur quod dropriam sbenat persoalitates: et ita quam in christo sit persona increanta et creatra.

¶ Iatem que non sunt vernum: nenc geste: nec speci: nec sunt venum in priona: quia este vnum in personm est esste vernum nunero: sec natura diuina: et umanam non sunt vnum: nec gntene: nec specie: ergo nec in phesonam quam non esset verum: st assumptio humane nature fustet terminata ad vnitatem perioine.

Contra dis vnioterumnatur ad aliquamnsnitatem: sed vemo nanture huumane: et diuine non fuitterminata ad vnitatem nature: vt in praecedenti quaetione oftensum est ergo fuit termimata ad vnitatem persone: cum non videatur oste dari alia vnitas ad quem potuerit terminari.

¶ Item si paedictua assummptio non fuisset terminata ad vnitatem persone: in christo eseut piures hersone: sed in christo non est nisi vna nsona Aiter ennim idiomatum fiii dei non communicarentur fiuiohominis: nec econuerso ergo videtur quam predicta eum petio terminata fuerit ad vnitatem derione.

Circa hanc quaenem etrauit menorius dicens esein christo duas personas: quia in pieto sunt due nature. Sed huenc reqdarguit Poetius in libro de duabus naturis: et vndea persona christi anrtle medium dicens: si duabus dersonis manentibus oniusictio facta est naturarum: vnum ex duobus efrici: nihil nieo potuit omino ex duabus dersonis: nihil vendequam feri potest: nihsi ergo vnum secundum mestorium christus est: ac erhoc onino mibi: quod enim non est vnum: nec ee omnino potet. er entim atqu vnus conuertunt.

¶ Auio modo circa istam quaestionem exrauit Sutices dicens in christo vndeam tammodo naturam: sicut et vnram personam: secundum enim Soetium in libro de duabus naturis: et vnda persona christi. c. I. ita asferebat esse assumptum pomo minem: vt eam sit adunatio facta cum deo: vt natura huma na non manserit: sed hoc etiam hereticum est: quia ad iliam obinionem sequeretur quod christus non esset homo

¶ Ddicendum ergod quaestionem secundum veruitatem fidei catholice quam assumptio natumre humane terminata fuit ad vnditatem pesone: non consetritute et natura humana: et diuina: nec ex humana natura: et haver postasidiuina: sed conestitute per personalem proprietatem in creatand cus vnitatem po tanto fuit assumptio humane naturem terminata: quia per ilam assumptionem in iliam persona vna fuit natura humana substantifcata: et non in aliqua alia versiona: nec sntreanta: quiam nuila persona incarnata est nisi vna: nec creata quam natura humana christi: nec est persona: nec i aliquai creata existit psonam. d primum in oppositum dicendum: quod quamuns esse dsonam partineat au obilitate partinet substantificari in persona increatam: quam subslantificaris in praensona creata: vel quam eftre personam creatam.

¶ Ad secundummicendum: quam minor veru est supposita del inuentia fine qua causari no potest in natura ilia peroprietas: que sibi conuenirem dicitur pro sua principia esentialia: praedicta autem infiuertia nunquam affuit nanture huemane christi ad hoc quod existeret in seipa: quod tamen requiritur aqua rationem persone.

¶ Aqua tertium dicendum: qua aliqua duo esse vnum in persona duptr potest inteligi: autr ta quam sint vna persona: et sic natur diuina etr humanam nont esunt venum in deriona matura humanmu enim non est ibsa derfonafiuim dei: aut ita quam sint in vendea persona et sic posiunt esse vnumin dersona quaem non sunt vnum nec generem: nec speciem: sicut patet in hoc quam nantura subuantie et natura accidentium: quem nec suunt vnum: nec genere: nec specie: sunt in dersona pieatum vei ioannis. Unde secundum quam dicimus ea ese vnum numero: que sunt vnum supposito: hossuut dici alioua esse vnum numero que non sunt vnum nec genere nec speciem. Substantia tamen et eius accidens secundum aliquem modum sunt vnum numero: et secundum alium modum non sunt vnum numero. Sed hoc explicare non est pertinens ad propositum.