Articulus 4

Quaestio I. PRimo ostendo quod christus statim potest suam resurrectionem in caelum ascenderit: quia sua resurrectio exemplar fuit gloriose resurrectionis aliorum: sed alii statim post suam resurrectionem ascendent in caelum.

¶ Item anime iustorum nihil habentes quod eas inferius detineat statim ascendunt in caelum: sed anime sanctorum patrum postquam educte fuerunt de inferno nihil habuerunt: quod eas inferius detineret. ergo statim ascenderunt in caelum: sed non ascenderunt ante christum ergo statim post suam resurrectionem ascendit in celum.

Contra actuum I. Prebuit se ipsum viuum post passionem suam in multis argumentis per dies xle. apparens eis et loquens de regno dei.

Respondeo quod christus statim potst resurrectionem suam non ascendit in celum: quia quamuis corpori glorificato statim debeatur ille locus dispensatiue tamen voluit suam ascensionem differre vt suam resurrectionem modo superius dicto manifestaret propter nostram vtilitatem.

Ad primum in oppositum dicendum quod non est simile de resurrectione aliorum sanctorum et de resurrectione christi: quia eorum resurrectionem non oportebit probare per argumenta. Unde non est similis causa dilationis ascensionis christi.

¶ Ad secundum dicendum quod non est simile de ascensu animarum in caelum: que modo ascendunt: et illarum quas christus de inferno eduxit: quia ordinatum erat a deo: quod sicut nullus resurgeret ante christum ita ordinatum erat et quod nulla anima ante ipsum ascenderet in caelum. Quapropter ad Colo. 1. Dicitur primogenitus ex mortuis: et in ominibus primatum tenens. Manserunt ergo ille anime in terra cum eo sequentes eum quocunque ibat: et die ascensionis post ipsum ascenderunt in celum.

Quaestio II SEcundo queritur: vtrum christus ascende rit vsque ad supremam parten supremi celi: et videtur quod non: quia nobilitas corporum simplicium maxime viget in medio: quia sicut virtus moralis viget in medio secundum rationem: sic virtus naturalis maxime viget in medio secundum naturam: sed christum decet esse in nobiliori loco supremi celi. ergo est in illius celi medio non superimo.

¶ Item christus post suam resurrectionem cum apparebat discipulis suis stabat in medio eorum: vt habetur in duobus locis Io 10 et. 20. ergo a simili videtur quod in supremo celo sit in medioeorum.

¶ Item regem decet esse in medio exercitus: vnde Iob. 29. Cum sederem quasi rex circumstante exercitu. ergo cum christus sit rex regum debet esse in medio suorum militum in celo.

Contra psal. Ascendit super celum celi. ergo non tantum ascendit ad altissimum locum supremiceli: sed etiam supra.

¶ Item ad Ephe. 4. dicitur. Quod ascendit super omnes celos ergo idem quod prius.

Respondeo quod christus ascendit vsque ad supremam partem supremi celi: quia nobilissimum locatum decet esse in nobilissimo loco: quamuis ex dispensa tione: et ad modicum tempus: non sit inconueniens ipsum esse in minus nobili loco: christus autem est nobilissimum locatum ergo debet esse in nobilissimo loco: qui est superior locus celi supremi: sed quod semper in illo resideat: ita quod nunquam ad alium locum ad modicum tempus sese transferat: non affirmo: cum post sui ascensionem narretur aliquando apparuisse aliquibus in hac vita: nec habeo rationem cogentem quam nunquam ad aliam partem celi sese transferat.

Ad primum in oppositum dicendum quod quamuiovirtus aeris et aque et terre maxime vigeat in sui medio virtus tamen ignis maxime viget in sui supremo: et sic forte est in omnibus spheris celestibus. Unde non est simile de naturali virtute et morali. Si autem dicatur quod omnes partes celi empyrei eque sunt nobiles nobilitate absoluta: adhuc opertet dicere quod suprema pars sit nobilior in respectu inquantum magis est ab istis inferioribus elongata.

¶ Ad secundum dicendum quod christus non stabat in medio diseipulorum suorum per comparationem ad terminos: que sunt sursum et dehorsum: sed per comparationem ad alios terminos positionis: qui sunt dextrum et sinistrum ante et retro. Simili modo dicendum est ad tertium

¶ Pie tamen potest credi quod christus in celo nullum habeat retro se: sed omnes electi in faciem eius aspiciunt.

¶ Auctoritates ad partem aliam non sic debent intelligi quod christus inquantum homo transcendat supremam partem supremi celi: quia vltra supremum caelum non est locus: neque vacuum: neque tempus: vt habetur primo celi et mundi: sed sic intelligende sunt quod sit in suprema parte supremi celi.